Gra. Z klas(yk)ą w łóżku (ebook) (audiobook) (audiobook)

Recenzja: love_ksiazkowe_lusi, Szewczyk Paulina

Historia czterech różnych osób, o różnych osobowościach w różnym wieku, o różnym spostrzeżeniu na świat i miłość, których połączy gra, która okazuje się okrutna i bez żadnych reguł. -Sebastian jedyny mężczyzna w gronie, jest samolubnym narcyzem a także bezwzględnym uwodzicielem, nie ma dla niego kobiety której by nie zdobył. -Cecylia naiwna nastolatka, przeżywa swoją pierwszą miłość, która jest dla niej zakazana. Marianna - szara, cicha myszka, pisarką, ma męża, który jest od niej sporo starszy. Isabella - zapatrzona w siebie, przebiegła, wyrachowana, damska wersja "kobieciarza" Jak to się wszystko zakończy i kto wyjdzie zwycięsko z tej gry? 🎲🎲🎲🎲🎲 "Gra" Augusta Docher jest oparta na książce Niebezpieczne związki Pierre Choderlos de Laclos, która została napisana w XVIII. Autorka postanowiła odświeżyć tę powieść i osadziła ją w czasach współczesnych. Okładka książki mnie trochę zmyliła, gdyż spodziewałam się typowego erotyku z love story, jednak tego w tej książce nie znajdziemy, ta historia jest przepełniona intrygami, spiskami, manipulacją i egoizmem. Sama autorka wspomniała na początku książki, że ciężko polubić jakąkolwiek postać, gdyż w tej książce nikt nie jest święty i ma coś za swoimi uszami. Powieść ta osadzona jest w czasach współczesnych, ale język książki, momentami sprawiał, że miałam wrażenie jakbym cofnęła się w czasie i czytał książkę której akcja rozgrywała się w odległych dla nas czasów. Jest to z pewnością gorzka i przygnębiająca historia, pokazująca i uświadamiająca nam że nie wolno bawić się miłością i uczuciami, bo mogą one komuś sprawić krzywdę i możemy za to ponieść najwyższą możliwą dla nas karę. Historia ta mnie zaciekawiła tak, że na pewno sięgnę po oryginał, jestem bardzo ciekawa jak to wszystko zostało przedstawione w XVIII wieku. 

Recenzja: www.kawiarenka-humanistki.blogspot.com, Kolibaj Patrycja

Z twórczością Augusty Docher po raz pierwszy spotkałam się parę lat temu, z jej pierwszą książką wydaną jako książką Beaty Majewskiej. Bo - jeśli jeszcze nie wiecie - to jedna i ta sama autorka! Gdy czytałam Konkurs na żonę, miałam nieco mieszane uczucia, choć pokochałam dwie postacie poboczne. Wtedy w pierwszej chwili miałam ochotę więcej nie sięgać po książki opisujące perypetie Łucji i Hugona, ale gdy wyszedł Bilet do szczęścia, to nie mogłam się powstrzymać i okazało się, że po część trzecią, która leży na półce, tak szybko nie sięgnę... Za to z chęcią zapoznałam się z Grą, drugą książką z cyklu Z klas(yk)ą w łóżku. Pierwsza część - Rozdroża - wciąż czekają na swoją kolej, ale pocieszam się faktem, że to nie ciągły cykl, a po prostu książki, które łączy jedna rzecz - fakt, że są one wydanymi fanfikami (!) do znanych nam utworów klasycznych. Wspomniane wcześniej Rozdroża luźno opierają się na Dziwnych losach Jane Eyre Charlotte Bronte, a Gra to Niebezpieczne związki Pierre'a Choderlosa de Laclos. Jeszcze niedawno wszyscy byli pewni, że wydanie fanfika jest niemożliwe, a tu proszę - niespodzianka! W Grze mamy do czynienia z czterema głównymi postaciami - Sebastianem, jedynym mężczyzną w gronie kobiet. Jest bogatym uwodzicielem, który ma za zadanie zaciągnąć do łóżka dwie kobiety - czterdziestoletnią mężatkę Mariannę oraz młodą i niedoświadczoną Cecylię. Nagroda za wykonane zadanie? Seks z piękną Izabellą. W tej grze nie ma żadnych zasad i reguł, nie liczą się uczucia czy konsekwencje, a jedynie dobra zabawa i wygrana. Sebastian chce wygrać i się zabawić, nic więcej. Niestety, wszystko się komplikuje, a mężczyzna traci kontrolę nad swoimi kochankami. Niestety, w tej historii nie tylko Sebastian jest cyniczny i wyrafinowany - jego przyjaciółka, Izabella, również jest wyrachowana i perfidna, nie chodzi jej o uczucia, a jedynie o dobrą zabawę. Na podstawie Niebezpiecznych związków został nakręcony jeden z moich ulubionych filmów - Szkoła uwodzenia (1998 rok). Czytając Grę miałam poczucie, że Augusta Docher dosyć mocno się nim inspiruje. Sebastian, do tej pory niesamowicie pewny siebie i charyzmatyczny, człowiek, który wie czego chce i któremu każda kobieta ulega, nagle w całej tej intrydze zaczął się nieco gubić. Okazuje się, że nie każda postać jest taka, jak nam się wydaje. Jedno jest pewne - tak jak autorka na samym początku ostrzegła, że te postacie są złe. Dawno nie trafiłam na książkę, w której trudno o pozytywną postać albo taką, która wzbudza w nas chociaż trochę sympatii. Nie, postaci występujące w Grze są egoistyczne, zawistne i po prostu złe. Jedyną postacią, która trochę odbiegała od normy w tej książce była Marianna, ale nie powiem, by była wyjątkową osobą. Choć postacie są jakie są to jedno muszę przyznać - Augusta Docher naprawdę dobrze napisała Grę. Dopracowała szczegóły i wciągnęła czytelników w świat intryg i pożądania. Nawet jeśli nie jesteśmy w stanie polubić postaci - a już na pewno nie ma sensu szukać w nich wzorców do naśladowania - to trzeba przyznać, że autorka dużą uwagę skupiła na ich wykreowaniu. Stworzyła uwspółcześnioną wersję Niebezpiecznych związków i udało jej się to zrobić w wyważony sposób, nie przesadzając w żadną ze stron. Swoją powieścią pokazuje, jak bardzo ludzie są źli, zepsuci i egoistyczni. Zdeprawowani. Całość napisana została w narracji pierwszoosobowej, w której to autorka przeskakuje pomiędzy postaciami. Jak przystało na romans - pojawia się tutaj kilka pikantnych scen erotycznych, o czym tak naprawdę uświadamia nas sama okładka, tak bardzo odbiegająca od poprzedniej części cyklu - Rozdroża były delikatne i jasne, a tymczasem Gra przywodzi na myśl plakat do ekranizacji 365 dni Blanki Lipińskiej. Na całe szczęście na próżno szukać w Grze odbicia 365 dni. Augusta Docher stworzyła coś dużo lepszego i zdecydowanie znacznie lepiej napisanego. Polecam. Zarówno miłośnikom romansów, jak i tym, którzy lubią oryginał - Niebezpieczne związki. A jeśli jesteście - tak jak ja - zakochani w Szkole uwodzenia to polecam jeszcze mocniej!

Recenzja: kobietainspiruje, Kasper Monika

Odważycie się wejść do gry? ☺️ Jesienna aura bardzo zachęca mnie do czytania większej ilości książek. W zasadzie nie ma wieczoru i nocy bez czegoś nowego. Też tak macie? Pochłaniacie książki jak najprawdziwszy #książkoholik? Okładka mnie nie zachęciła zbytnio. Pomyślałam, że może się w tej książce roić od opisów miłosnych scen, przez które trudno będzie mi przebrnąć. Nie, żebym coś miała do wątków o miłości i namiętności.. Ale ze wszystkim i zawsze można przegiąć. I tego przegięcia się spodziewałam, ale niczego takiego tam nie zastałam. Za to odnalazłam opowieść o tym, że człowiek zrobi bardzo, BARDZO dużo, gdy na czymś mu mocno zależy. Ale wcale nie w dobrym tego słowa znaczeniu. Książka jest o manipulacji. O kłamstwach. A fe! I nie.. Nie, że książka fe.. Tylko to, co się w niej dzieje. Żadnemu z bohaterów nie kibicowałam. Wszyscy chyba po równo mnie wnerwili i serio szarpały mną emocje, ale.. Ta opowieść pokazała mi.. Jak bardzo trzeba w życiu uważać na ludzi. Od teraz będę to robić jeszcze bardziej. ________________ #czytambolubię #zaczytana #takczytam #terazczytam #daryjesieni #daryjesieni #blogoksiach #blogoczytaniu #blogkobiety #kobieceinspiracje #lekturanadobranoc #czytamksiążki #ilovebooks#polskibookstagram #czytamirecenzuję

Recenzja: ksiazkowe_story , Gwiżdż Karolina

Książka "Gra" Augusty Docher to fanf fiction, oparty na motywach książki Pierre’a Choderlosa de Laclos, wydana w 1782r w Paryżu. Autorka genialnie opisała na nasze czasy przygody czwórki bohaterów: Sebastiana, Marianny, Cecylii i Izabeli. Niestety, tylko z jedną bohaterką, którą jest Marianna się polubiłam. Wydawała się być najbardziej normalną osobą w książce, która przez swoje zauroczenie Sebastianem oddała swoją duszę zdrajcy. Marianna jest pisarką bez dzieci, a jej mąż jest już staruszkiem, który jej unika. Na początku nienawidzi Sebastiana, jednak to mija po pewnym czasie i nie można przestać o nim myśleć. Żal mi jej, ponieważ nie spodziewałam się, że to wszystko się tak potoczy. Wydarzenia pod koniec książki mną wstrząsnęły. Sebastian jest dojrzałym samcem, który kocha samego siebie i bawi się kobietami, nie zważając na konsekwencję. Dla niego poderwanie młodziutkiej 16sto letniej Cecylii było świetnym i ciekawym wyzwaniem, jednak opisy mnie przeraziły, to w jaki sposób autorka przedstawiła jego myśli i opisała to skrupulatnie. To było tak realne.. Można było przeczytać jak się podniecał, a najbardziej rozwaliły mnie na łopatki jego słowa: "niektóre krwawią niczym zarzynane prosię, co też ma w sobie swój smaczek, bo akurat mnie kręcą czerwone plamy na pościeli. Mam nawet w domu kilka takich prześcieradeł skalanych dziewiczą krwią niewinnych panienek. To moje trofea" - no z tym facetem ewidentnie jest coś nie tak.. 🙉 Jednak coś w nim później się zmienia i pęka: "jestem idiotą. Czemu dopiero teraz uświadomiłem sobie, że szukając w życiu czegoś, ciągle szukając, nie wiedząc, co straciłem, czy też chciałem nareszcie zdobyć, nie spostrzegłem, że już to mam. TO. Wielką miłość". Izabela jest taką osobą, która wprawiała mnie w szał, gdy tylko był z nią jakiś wątek. Nie chciałabym nigdy poznać tak fałszywej, irytującej Pani, który rozkłada nogi przed każdym, by osiągnąć swój cel... Wymyśliła więc grę, w której każdy bohater w niej uczestniczył, nie wiedząc o tym. To podła larwa, która kocha Sebastiana, i pcha go do łóżka z innymi kobietami, a potem rozpacza..🙄 Autorka świetnie przeniosła bohaterów z minionej epoki do współczesnego świata. Bohaterowie są zróżnicowani pod względem charakterów. Młoda Cecylia nie potrafi uporać się ze swoją matką i mam wrażenie, że wszystkie jej wybryki robi tak, by jej dokuczyć. Książka jest pełna intryg, czyta się ją czasami przytłaczająco. Ale cieszę się, ponieważ każdego bohatera dopada karma. Wszyscy zostali wciągnięci w GRĘ, która miała bawić się uczuciami całej czwórki. Zdradzę wam tylko tyle, że jedynie jedna osoba uszła z życiem, zgadniecie kto? Sprawdźcie sami sięgając po książkę ;)

Recenzja: Lubię To Czytam, Siwak Natalia

"Gra" to fanfic oparty na motywach książki Pierra'a Choderlos de Laclos "Niebezpieczne związki". Bohaterowie wywodzą się z różnych warstw społecznych. Są bardzo zróżnicowaną grupą osób, którzy zostali wciągnięci świadomie lub nie w toczącą się grę. Zabawa uczuciami zdaje się bawić tylko wtajemniczonych, aż do momentu, kiedy wszystko obraca się przeciw nim. W każdym ich posunięciu widać opracowaną strategię, która miała przynieść im w rozrachunku zwycięstwo. Niestety, zapomnieli o jednym. Uczucia to potężna siła, która nie służy do zabawy ani do osiągania własnych korzyści. Bohaterowie zostali przeniesieni do współczesnego świata, jednak odczuwalny jest klimat minionych epok. Ich zawody określają, jakimi osobami są. Nie boją się stosowania ostrych ataków, aby tylko zyskać przewagę nad przeciwnikiem. Książkę czyta się momentami bardzo ciężko, przytłaczająco. Bohaterowie są zróżnicowani pod względem charakterów, a Czytelnik ma możliwość obserwowania zmian, jakie zachodzą w nich pod wpływem rodzących się uczuć. Zderzenie gry i realnego życia zostawia w nich widoczne ślady. Najsłabsze ogniwa okazują się być czarnymi końmi wyścigu, mimo iż na początku nie mogą zorientować się, o co chodzi w regułach gry. Książka jest odważna, pełna intryg, ostrych zakrętów. Autorka nie boi się wrzucać bohaterów w sam środek emocjonalnych zawirowań, dając im złudne poczucie panowania nad sytuacją. Momentami pojawiają się pewne niedopowiedzenia, jednak nie zaburzają one całościowego obrazu. Książka jest inna, zarówno w proponowanej przez Autorce formie, jak i treści.

Recenzja: Zaczytana Eliza, Żywicka Eliza

Książka ma 320 stron - jest to romans z serii z klas(yk)ą w łóżku. Główni bohaterowie tej książki to: Cecylia, Isabelle, Marianna i Sebastian. Isabelle wpadła na pomysł, by rozegrać pewną grę. Jest zabawa, ale czy dla wszystkich bohaterów skończy się ona dobrze ? „Czuję, że nadciągają gigantyczne kłopoty, bardzo możliwe, że nasz romansik zaraz zdechnie, ale i tak było warto, prawda? Jakaż ona urocza w swojej rozpaczy! Świetnie. Lubię emocje, lubię dramat, to dodaje pikanterii, a seks najlepiej smakuje po potężnej kłótni. Książka jest oparta na motywach Niebezpiecznych zwiazków.

Recenzja: allbooksinmylife, Szczytkowska Izabela

Aj... Ale ta książka była dobra :) Tak! Była tak dobra, że nawet sobie nie wyobrażacie! Zacznijmy od tego, że "Gra" oparta jest na motywach powieści Pierre'a Choderlos de Laclos "Niebezpieczne związki". Jednk nijak ma się do erotyki. Jest tam kilka scen rodem z klasycznego romansu, ale nic poza tym. Za to jest sporo intryg, tajemnic i szalonych zbiegów okoliczności. Bohaterowie książki są wyrachowani i pozbawieni jakichkolwiek wartości moralnych. I to właśnie czyni tę książkę ciekawą i całkiem pokręconą! Czytając ją po prostu nie mogłam się oderwać. Emocje bohaterów przeżywałam razem z nimi. Śmiałam się, płakałam i denerwowałam, gdy robili to oni. Chyba pierwszy raz miałam wrażenie, że autorka napisała tę książkę z myślą o mnie :) Nawet teraz - po tygodniu od przeczytania - mam ją jeszcze w głowie. Tej książki nie da się od tak zapomnieć. Jest lekka, przyjemna i szybko się ją czyta. Jest to lektura w sam raz na długi nudny wieczór. Mogę Was zapewnić, że z nią na pewno nie będziecie się nudzić.

Recenzja: _extremely_books_, Strawczyńska Marta

Jest to bardzo emocjonalna książka, która trzyma w napięciu do ostatniej kartki. Ciągłe intrygi wprowadzają nas w stan niepewności. Jestem zadowolona pozytywnie z tej historii. Autorka zaskakuje podanymi faktami co mnie cieszy. Lubię, gdy dużo się dzieje w książkach, a tu mamy ten przykład. Czyta się ją szybko i przyjemnie. Wcieliłam się w rolę bohaterek i odczuwałam wszystkie emocje. Jestem rozszarpana emocjonalnie , przez to co się w niej wydarzyło. Genialna i rozrywkowa książka idealnie na jeden wieczór. Ocena 12/10.

Recenzja: Liliova_L, Budzan Paula

Jeśli szukasz cnotliwego romansu to na próżno go tutaj szukać. Ta książka jest pełna zwrotów akcji. Główni bohaterowie są wyrachowani, czasem pozbawieni wartości moralnych. Robią wszystko tak aby było dobrze im nawet kosztem innych osób. Czytając zastanawiałam się kto tutaj jest najbardziej pokręcony i wiecie co, nadal nie wiem. Patrząc na okładkę myślałam że to będzie gorący erotyk, ale nic bardziej mylnego. Owszem są sceny seksu ale opisane w subtelny sposób. Mamy tutaj przekrój różnych osobowości. Marianna pisarka, szara myszka, flegmatyczka ale za to poczciwa osoba. Izabell kobieta pozbawiona skrupułów, diwa wśród towarzystwa. Cecylia nastolatka, trochę nieśmiała i niewinna, choć pokazać pazurki to ona potrafi. No i Sebastian wytworny gracz, który swoim sprytem otrzymuje wszystko czego zapragnie, tylko czy to nie będzie do czasu? Kto wygra tą jakże okrutną i pogmatwaną rozgrywkę? Początkowo byłam sceptycznie nastawiona do tej książki. Nie wiedziałam czego po niej się spodziewać bo to moje pierwsze spotkanie z autorką. Drażnił mnie trochę starodawny język w połączeniu z technicznymi nowinkami, ale z każdą stroną było coraz lepiej. Czym więcej zagrań że strony bohaterów tym bardziej się wkręciłam w tę książkę. Po przeczytaniu tej książki zadajemy sobie pytanie czym dla nas jest miłość? Bo uwierzcie mi tutaj znajdziecie różne jej odmiany i niestety często jest ona toksyczna. Książka jest bardzo intrygująca a przewracając kolejne strony jesteśmy ciekawi co będzie dalej. Nie jest w żaden sposób przewidywalna bo takie intrygi nie mieszczą nam się w głowie. Jest tak jak autorka zapowiada, tych bohaterów nie da się lubić i nie mamy komu kibicować. Jest to zupełnie inna powieść i serdecznie ją polecam. Na pewno zapadnie na długo w mojej pamięci.

Recenzja: Czytam w pociągu, Jarząbek Magdalena

Oto nadciąga namiętna odsłona Beaty Majewskiej, czyli Augusta Docher z kolejną - jak sama mówi - profanacją klasyki. Tym razem na swój warsztat wzięła „Niebezpieczne związki” Pierra Choderlos de Laclos (jak mu się odmienia nazwisko nie mam pojęcia i mam nadzieję, że mi wybaczycie tę niedogodność. Czas więc na pójście do łóżka z klasyką! Sebastian to mężczyzna niezwykle cyniczny, a przy tym wyrachowany i najzwyczajniej w świecie bezwzględny. Czy jest również przy tym bezczelny? Zdarza mu się, a i owszem, ale dla niektórych kobiet może to być akurat atut niosący za sobą coś niezwykle pociągającego. Jest niezwykle narcystyczny - a jakże - i najbardziej ze wszystkich ludzi na świecie kocha siebie samego. Dziś nazwaliby to pewnie ideologią. Jeden mężczyzna i trzy kobiety. Cecylia to szesnastoletnia dziewczyna u progu dorosłości, niedoświadczona i nieobyta jeszcze z mężczyznami, zakochana nie do końca szczęśliwie, gdyż jej matka zabrania jej spotkań z Raphaelem i wywozi córkę do tajemniczego zamku. Ma bowiem wobec niej inne plany… Isabelle jest rozwódką, na której łożu z pewnością pajęczyna się nie pojawia. Jest niezwykle rozwiązła, lubuje się w intrygach i nie liczy się ze zdaniem czy uczuciami innych. Żyje w lekkim stresie, gdyż mąż próbuje pozbawić ją majątku, jednak bohaterka zbytnio się tym nie przejmuje - zawsze bowiem spada na cztery łapy, a wszystko idzie po jej myśli. Trzecia z kobiet - Marianna - jest pisarką i żoną mężczyzny wiele od niej starszego, którego nie ma okazji często widywać. Szukając wytchnienia i wrażeń wyjeżdża do tajemniczego zamku, by naładować tam baterie i poszukać inspiracji do nowej powieści. Nie zdaje sobie sprawy jednak z tego, jak wiele materiałów stamtąd przyniesie! Cała czwórka bohaterów znajduje się w jednym miejscu. Isabelle wpada na pomysł, by zagrać w pewną ryzykowną, ale ciekawą grę… Zabawa się rozpoczyna. Czy jednak wszyscy wyjdą z niej cało? Matko! Co TO jest za książka! Czyta się ją niezwykle szybko, bardzo intryguje. Nazwiska bohaterów dają nam wrażenie, jakby to była powieść bardzo wiekowa, ale wszystko dzieje się w czasach nowożytnych, które dobrze znamy. Autorka już na samym początku zapowiada, że do żadnego z bohaterów nie zapałamy sympatią i niestety - nie ma opcji żebyśmy się zakochały w głównym bohaterze. Cóż, miała rację! Nie ma tutaj czegoś takiego jak „pozytywny bohater”, główne postaci wręcz wkurzają, ale są przy tym niezwykle intrygujące. Powieść mimo swoich ponad 300 stron czyta się niezwykle szybko, bo…wciąga! Gdzie ja klasycznych powieści nie znoszę, omijam szerokim łukiem wszelakie „fanfiki”, to tutaj zostałam porwana przez papierowe strony. Ogromny plus za to, że autorka stworzyła coś nowego, coś, czego rynek jeszcze nie znał - a przynajmniej ja. Nie kryła się z zapożyczeniem historii, którą ktoś stworzył, ale przedstawiła ją w swój oryginalny i niebanalny sposób. Pokazała wady mężczyzn, to jak niektórzy z nich potrafią omamić kobiety, zgrywać lovelasów, którzy w rzeczywistości okazują się miękkimi (wstaw odpowiedni epitet). Polecam tę pozycję tym, którzy potrzebują powiewu „inności” w swojej biblioteczce. Gwarantuję, że czas spędzony z tą powieścią nie będzie stracony i że przy lekturze będziecie się tak dobrze bawić jak ja.

Recenzja: Książkowa Dusza, Marszałek Marlena

Moje początki z "Grą" Augusty Docher były ciężkie. Tak samo ciężkie jak przeżycia bohaterów powieści. Nie potrafiłam się wciągnąć, miałam ochotę odrzucić ją jak najdalej od siebie, byle tylko nie musieć znosić tych okropnych postaci, które swoim zachowaniem odstraszały mnie tak dobrze, że przeczytanie tej powieści zajęło mi ponad 3 tygodnie. Nie mogłam doczekać się momentu aż skończę ją i będę mogła wziąć się za coś lepszego, coś co nie będzie tak bardzo obciążało mojego umysłu, czy serca, coś co będę czytała z przyjemnością, a nie odrazą i wstrętem. Przytoczona przez Augustę historia jest naprawdę nieprzyjemna, odrażająca, wprost okropna! I wbrew moim słowom, które, może się wam zdawać, że świadczą o tym, że ta książka to dno, w końcu ogólnym rozrachunku powieść ta nie jest zła. I choć czytało mi się ją bardzo ciężko, to świadomość, że jest to "fanfik" napisany na podstawie "Niebezpiecznych związków" Pierre'a Choderlos dr Laclos, pozwoliła mi zrozumieć dlaczego to jest tak ciężkie, tak nieprzyjemne. Nie czytałam oryginału, ale wiem, że są to listy. Autorka zrobiła niesamowitą robotę, tworząc na ich podstawie powieść, która tak myślę, oddaje bardzo dobrze owe listy. Nie wątpię, że było to bardzo trudne wyzwanie i mało kto dobrze by sobie z tym poradził. Podziwiam Augustę, że w ogóle wytrwała w tym postanowieniu, bo praca z takim materiałem, z takimi bohaterami, z taką historią musiała być naprawdę ciężka. A efekt jest naprawdę dziwny, ale nie w złym sensie. Jest coś takiego w tej powieści, że choć odrzuca, to wciąż czytamy dalej, by przekonać się jak się to wszystko zakończy. I przychodzi ostatnia strona i nagle wszystko nabiera sensu, przychodzi zrozumienie i wiele innych uczuć, w tym również pewne ciepło w sercu. Naprawdę, byłam pewna, że ta powieść to będzie po prostu zła książka, którą będę omijać szerokim łukiem, ale okazało się, że tak nie jest. Język bardzo przystępny, choć w porównaniu z "Zapomnij, że istniałem", która wywarła na mnie ogromne wrażenie, jest słabiutki, ale uwierzcie mi, daleko tej książce do złej, tak samo użytemu w niej językowi. Choć nie czyta się jej łatwo, to w jakiś sposób zostaje w głowie, i to nie tylko dzięki oburzającej treści i bohaterom, którzy są po prostu okropni (mówię oczywiście o ich zachowaniu i charakterze, są wykreowani bardzo dobrze, konsekwentnie), ale również dzięki słowom, które ją podsumowują, które niesamowicie mi się spodobały, dzięki którym o wiele lepiej oceniłam tę powieść. Bo choć może się wydawać inaczej, to jest to książka o miłości, skomplikowanej, trudnej miłości, do której nie potrafimy się przyznać, o zagubieniu, trudności w odczytywaniu tego, co serce nam mówi. I choć powieści tej daleko do ideału, to jednak ten przekaz jest bardzo jasny. Nic więcej nie mówię, jeżeli czujecie się zachęceni, to przeczytajcie ❤️

Recenzja: unspecial_amazingbooks , Łojko Katarzyna

To książka idealna dla fanów "Niebezpiecznych związków" Pierre'a Choderlos de Laclos. Bardzo dobrze się bawiłam przeżywając tę historie kolejny raz na nowo, przeniesioną do czasów współczesnych. Uwielbiałam te intrigi w "Niebezpiecznych związkach", tak samo zakochałam się w nich tu. Ta książka pokazuje jak łatwo można manipulować drugą osobą. Z głównymi bohaterami przeżywałam wszystkie ich zwloty i upadki. Mimo tego że znałam zakończenie "Niebezpiecznych związków", to tu mnie ono zaskoczyło.

Recenzja: Recenzje książek , Smyk Monika

Recenzja Gra z klas(yką) w łóżku.  Tytuł Gra z klas(yką) w łóżku Autor :Augusta Docher @augustadocher_beatamajewska Wydawnictwo : @editio.red Ocena :⭐⭐⭐⭐⭐ 5/5 Gra z klas(yką) w łóżku to książka autorki Augusty Docher.  Trzy kobiety każda inna, różnią się wiekiem, doświadczeniem czy pozycją społeczną.  Cecylia jest najmłodsza z tego towarzystwa, właśnie przeżywa swoją pierwszą miłość, jest zrozpaczona ponieważ matka odkrywa jej schadzki z chłopakiem. Wywozi ją do pewnej posiadłości, by dziewczyna przemyślała swoje zachowanie.  Marianna to typowa szara myszka, jest pisarką, ma męża sporo starszego od siebie, lecz spotykają się rzadko, ponieważ mężczyzna wciąż wyjeżdża w delegację. Kobieta wybiera się do zamku, w jej domu trwa remont, a ona musi skupić się na pisaniu.  Izabela to kobieta wyższych sfer, jest rozwódka i wielką intrygantką, którą nie interesują uczucia innych ludzi. Kobieta zna Sebastiana od lat.  Sebastian to jedyny mężczyzna wśród tych kobiet, jest uwodzicielem, cynicznym, wyrachowanym, jest bezwzględny, zawsze zdobywa to czego chce. Cecylia i Marianna poznają Sebastiana w zamku Kiedy Izabela i mężczyzna spotykają się, wywiązuje się z tego rozmowa w której ustalają pewna grę i jej reguły. Sebastian ma grać pierwsze skrzypce, ma uwieść Cecylię i Mariannę.  Czy mężczyźnie uda się uwieść obie kobiety?  Co się stanie i jakie konsekwencje wyciągnie ta gra?  Na te pytania możecie znaleźć odpowiedź w książce.  Czytając tę opowieść można by pomyśleć że cofnęliśmy się do średniowiecza, zamek jak i wybór męża dla swojej córki.  Pokazane jest jaki człowiek jest podstępny i fałszywy byle tylko osiągnąć swój cel. Kłamstwa zamiast szczerości, ta powieść dobrze pokazuje ostrzeżenie takie jak :Nie bądźmy ślepi i głusi na głos naszego serca. Gra ta, pozbawia jakichkolwiek reguł, zdaje się że słabi i początkujący gracze odpadną jako pierwsi, lecz los bywa przewrotny. W książce rozgrywa się gra o śmierć i życie, a kto z nich przegra? Okaże się na końcu…  Wciągająca powieść, autorka na początku ostrzega nas zanim przeczytamy książkę, a ja polecam, całkiem inna jak wszystkie.  Za książkę dziękuję @wydawnictwohelion ❤️❤️

Recenzja: women_books, Wójcik Beata

Książka "Gra" z pewnością nie należy do łatwych i miłych powieści. Już na samym wstępie autorka informuje, że łatwo nie będzie a książka jest fanfikiem  powieści "Niebezpieczne związki" Choderlosa se Laclos, a ta zaś to zbiór listów. Dzięki informacji od autorki, wiedziałam że po książce nie mam spowodować się tkliwych scen, romantycznych uniesień, a przygotować się na "ciężkie" czytanie. Jednakże, wcale tak ciężko nie było, bo książkę przeczytałam w jeden dzień i nie odczuwałam zmęczenia, a wręcz byłam zaciekawiona jak ta cała gra się potoczy. Bohaterowie książki mieli jedna wspólną  cechę moim zdaniem- byli perfekcyjnymi kłamcami. Jedynie nie każdy z nich potrafił z tymi klamstami żyć. Każdy z bohaterów kogoś kochał, ale żadne z nich nie potrafiło się do tego przyznać, a nawet jak, to potem się z tego wycofywali. Intrygi, kłamstwa, toksyczność relacji doprowadziły do tragedii każdego z bohaterow.  Jedynie jedna z postaci wyszedla z tej GRY obronną ręką i rusza dalej. Sądząc po okładce myślałam, że to będzie troszkę "inna" gra, okładka sugerowała że to będzie erotyk, albo mocny romans. Ale nic z tego! Mamy tu pokazana powieść pełną chorych relacji, intryg oraz tragedii bohaterów. Bardzo zaintrygowała mnie ta książka, pokazała mi tragizm jaki spotyka ludzi za ich zachowanie, za ich postępki, za "ślepotę" umysłu. Tak umysłu bo serce podpowiadało im dobrze, a zamiast słuchać serca słuchali rozumu, który nie koniecznie podpowiadał dobrze. Jak to autorka napisała miłość nadaje życiu sens, bez niej zginiemy i niestety tak stało się w tej książce. Książka mi się podobała i miała w tej historii przekaz, aby wierzyć w miłość. A miłości nigdy dośc.

Recenzja: monloveb_, Bednarska Monika

Trzy kobiety. Trzy zupełnie inne charaktery. Inny wiek, pozycja społeczna, a nawet stan cywilny. I on... Mężczyzna grający główne skrzypce w tej grupie osób połączonych pożądaniem. Czwórka ludzi i gra która zmieni ich życie na zawsze. Kto wygra, a kto przegra? Jedno jest pewne. Stawką w tej grze jest życie. Powiem wam szczerze, że mam problem z tą książką, bo sama nie wiem co mam o niej myśleć. Na pewno jest dość orginalna, bo stworzyć taką fabułę to trzeba mieć jednak głowę na karku i wszystko dokładnie zaplanować, ale z tego co widziałam to, autorka posiłkowała się klasykiem "Niebezpieczne związki", niestety nie znam tego, więc ciężko mi stwierdzić czy jest podobieństwo, ale tak czy siak podziwiam za stworzenie takiego dzieła. Aczkolwiek mnie do końca ten pomysł nie kupił, nie mogłam się jakoś wciągnąć w tę fabułę i chyba po prostu mój umysł nie był gotowy na taki szok i przeżycia. Autorka na samym początku mówi nam, że bohaterów jej książki nie da się polubić, ani z nimi utożsamiać i jest to niestety lub stety prawda, co nie zmienia faktu, że stworzone przez autorkę postaci są bardzo ciekawe, a przede wszystkim niepowtarzalne. Myślę, że ta pozycja stanowczo wyróżnia się na tle innych książek, także jeśli jesteście odważni. I chcecie podjąć grę... To polecam, ale jeśli z was takie ciche myszki jak ze mnie i przerażają was dziwne układy to lepiej nie czytajcie.

Recenzja: bartlomiej.bartoszynski, BARTOSZYŃSKI BARTŁOMIEJ

Dziwna i oryginalna - te dwa określenia pasują mi do powieści „Gra” Augusty Docher. Zacznijmy może od tej oryginalności, a wszystko za sprawą klasyki! Przyznam szczerze, że to był powód, dla którego skusiłem się na zapoznanie się z tą powieścią. Określenie „dziwna” użyte jest tutaj w stosunku do tego jak czytało mi się Grę, bowiem jest to według mnie wymagająca od czytelnika powieść. I tutaj może pojawić się podział opinii co do tego. Jednych to zaciekawi, a inni stwierdzą, że to nie jest typ książki dla nich. Ja polecam się zapoznać, bo pomimo wszystkiego najnowsza książka Docher zrobiła na mnie naprawdę wielkie wrażenie. W książce mamy 4 głównych bohaterów i co jest największym plusem tej książki to różnorodność. Każda postać jest inna, unikatowa. To mi się bardzo podobało! Tak samo jako to, że każdy bohater wywoływał we mnie różne emocje. Jednych polubiłem, a była też taka jedna, której przez całą książkę nie obdarzyłem żadną sympatią. Jednak oto w tym wszystkim chodzi. Dobra książka ma wywoływać emocje w czytelniku. Ma nas zachwycać, wkurzać i wywoływać o wiele więcej emocji. Tej autorce się udało i na pewno przeczytam pozostałe książki autorki.

Recenzja: eroticbookslover, SZAFFFA ANETA BONDARENKO

Długo zastanawiałam się w jaki sposób zrecenzować tą książkę, ale jak zawsze zrobię to typowo po swojemu. Akcja książki toczy się w mojej ukochanej Francji, toteż od razu wprowadza w miłosny i romantyczny nastrój.Pomimo pisarskiego języka „z innej epoki”, już po przeczytaniu paru stron przekonujemy się, że ta dziwna „Gra”, toczy się w teraźniejszości i właśnie to połączenie bardzo mnie zaintrygowało. Ale ma to swoje wytłumaczenie, gdyż książka ta, jest napisana na motywach, powieści Pierre’a Choderlos de Laclos „Niebezpieczne Związki”, która zresztą niejednokrotnie była zekranizowana. W „Grze” bierze udział czterech bohaterów : Sebastian, Isabelle, Marianna i Cecylia. Każde z nich inne, każde z nich pragnie czegoś innego, lecz tylko dwoje z tych graczy wie, że tak naprawdę ta „Gra” nie ma nic wspólnego z miłością i jakimikolwiek pozytywnymi uczuciami. Dwoje głównych graczy Sebastian i Isabelle to zmanierowani życiem Intryganci, których ofiarami , w tej „Grze” mają paść Marianna i Cecylia. Do połowy , akcja książki rozwijała się dość flegmatycznie, aczkolwiek, każdy rozdział, każdy wątek inicjował zagrania i posunięcia świadomych i nieświadomych graczy. Sebastian brnął i powoli, lecz bezwzględnie zbijał pionki stojące mu na drodze. Nagrodą w tej Grze jak się okazało miały być trzy a nie dwie królowe. Wykorzystane i upokorzone przez Sebastiana, a wciąż darzące go uczuciem , spadają z szachownicy jedna po drugiej, a gdy do Gry wkracza jeszcze jeden gracz okazuje się , że można zginąć od własnej broni i chociaż Król jest tylko jeden to także po nim pozostają tylko zgliszcza. Końcowe rozdziały są pełne dramatycznych wydarzeń, ale Ci którzy mieli chyba najbardziej ucierpieć na tej okrutnej Grze - zgarniają wszystko. Piszę trochę enigmatycznie moją recenzję , aby za wiele nie zdradzić o książce. Koniecznie zaopatrzcie się do jej lektury w butelkę dobrego półwytrawnego - Bordeaux. Mnie troszkę „oszukała” okładka, która wprost ocieka erotyzmem, natomiast stanowczo za mało było „pikantnych scen łóżkowych”. Z tym, że w tej książce nie chodziło o sam SEX, ale o wachlarz uczuć i emocji wszystkich uczestników tej „Gry”.

Recenzja: Czytamkiedytyspisz, Cyrus Agnieszka

Trzy kobiety jeden mężczyzna i gra! Gra o życie, miłość i śmierć! Gra.... Dla mnie ta książka była właśnie taką dobrą grą... Autorka zagrała że mną w grę po której trudno było mi się pozbierać. Dlaczego? Przede wszystkim spodziewałam się zupełnie czegoś innego! Okładka jak i opis, ogromnie mnie zmylily przez co byłam wręcz pewna że będę miała doczynienia z erotykiem, który będę długo wspominała! Zamiast erotyku zetknęłam się z dramatem! Fabuła zdaje się być ciekawa, lecz początkowo odrobinę nudna. Z czasem akcja nabrała dynamizmu, oraz całkowicie mnie pochłonęła, lecz cały czas czegoś mi brakowało. Lawirowałam głównie pomiędzy intrygami, kłamstwami oraz intrygami. Kreacja postaci, trochę mnie rozczarowała. Pomimo tego że każdy z bohaterów obdarzony był innymi cechami, nie potrafiłam znaleźć takiego jednego wspólnego punktu między nimi. Czasem wydało mi się nawet jakby postaci były osadzone nie w czasach współczesnych lecz w odległych latach. To co mi się podobało to lekkość w stylu pisania autorki. Dzięki temu książkę czytało mi się szybko choć zdarzały się momenty kiedy miałam ochotę ją poprostu odstawić. Sytuację ratowało przedstawienie historii z perspektywy każdego z bohaterów, dzięki czemu w pewnym stopniu mogłam zrozumieć targające nimi emocje. Ta książka jest dość specyficzna, może dlatego że została oparta na powieści Niebezpieczne związki. Nie zachwyciła mnie niestety.

Recenzja: zaczytana_martuska, Janiak Marta

"Gra", to moje pierwsze spotkanie z twórczością Augusty Docher. Zaintrygowała mnie okładka, która sama sobą mówi, że to będzie dobry erotyk. I na to liczyłam. Ale czy tak faktycznie było? Trzy kobiety i jeden mężczyzna. Cecylia, Izabela, Marianna i on, Sebastian. Ich losy splączą się. Każda z tych kobiet jest inna. Różnią się wiekiem, statusem społecznym, zachowaniem. Sebastian, to wyrachowany, kochający tylko siebie samego, zbyt pewny siebie manipulant. Mężczyzna, choć niezbyt przystojny, to jednak umie czarować, dlatego też nie ma problemów ze zdobyciem kobiety. Pewnego dnia postanawia wejść w grę, której stawka jest wysoka. Na czym polega? Co jest wygraną? Co będzie musiał zrobić Sebastian? Mam mały problem z tą książką. Nie do końca wiem, co mam o niej myśleć. Z jednej strony liczyłam na ognisty erotyk-- niestety zawiodłam się, z drugiej strony w jakiś sposób te intrygi mnie wciągnęły i podobały się. Styl autorki jest lekki, czyta się dobrze. Rozdziały są krótkie. Sceny seksu są napisane ze smakiem, choć jest ich niewiele. Ta książka wzbudziła we mnie wiele emocji. Nie zawsze mogła zrozumieć zachowanie i decyzje bohaterów. Ciężko jest ich polubić. Ale pomimo tego, byłam bardzo ciekawa jak to się wszystko potoczy. Zostałam też zaskoczona. Podsumowując "Gra" podobała mi się.

Recenzja: Szczesciarrra_czyta , Milewska Agnieszka

Cecylia, Isabelle, Marianna i Sebastian to czwórka głównych bohaterów, wokół których dzieje się cała akcja. Cecylia jest szesnastoletnią niedoświadczoną dziewczyną, która zakochuje się z Raphaelu. Spotykają się u niej w domu pod pretekstem nauki gry na harfie. Gdy matka to odkrywa zakazuje Cecylii spotkań, zabiera telefon i wyjeżdżają do zamku w . Matka Cecylii ma wobec niej pewne plany i nie zważa na uczucia córki. Isabelle jest rozwiązłą rozwódką, którą były mąż na chce pozbawić majątku. Jest wielką intrygantką, która nie liczy się z uczuciami innych. Marianna jest pisarką i żoną dużo starszego mężczyzny, z którym spotyka się bardzo rzadko. W poszukiwaniu weny wyjeżdża do zamku w . Sebastian jest znanym wszystkim paryskim lovelasem i uwodzicielem. Jest siostrzeńcem właścicielki zamku w i tamże spędza czas. Izabelle i Sebastian przyjaźnią się od dawna. Jak Cecylia, Marianna i Sebastian spotykają się w zamku w, Isabelle ustala zasady pewnej gry. Jeśli Sebastian uwiedzie je obie, wówczas będzie mógł spędzić noc z Isabelle. Czy to ma prawo się udać? Jak potoczy się gra? 🕸️🕸️🕸️🕸️🕸️🕸️🕸️ Książkę czyta się szybko. Całość ukazana jest z perspektywy czwórki głównych bohaterów. Czasami czytając wydawało mi się, że cofnąłem się w czasie do epoki, gdy to rodzice wybierali małżonków swoim dzieciom. Do tego ten zamek ze służbą. Zupełnie jakbym siadła w wehikuł czasu. Ale oczywiście to tylko wrażenia, bo wszystko dzieje się aktualnie. Autorka pokazuje, jak mężczyzna potrafi grać, aby osiągnąć postawiony sobie cel, a kobieta wchodzi w to całą sobą. Choć ona ma pewne opory, to jednak mężczyzna jest zwycięzcą. Z drugiej strony widzimy, ile ludzie są w stanie zrobić, aby osiągnąć cel. Nie zważając na życie i innych, po trupach. Każdego z bohaterów, w większym lub mniejszym stopniu, dopada karma. Tylko jedna z osób wychodzi z tego doznając najmniej urazów. Jesteście ciekawi która? Sprawdźcie to.

Recenzja: love_ksiazkowe_lusi, Szewczyk Paulina

Historia czterech różnych osób, o różnych osobowościach w różnym wieku, o różnym spostrzeżeniu na świat i miłość, których połączy gra, która okazuje się okrutna i bez żadnych reguł. -Sebastian jedyny mężczyzna w gronie, jest samolubnym narcyzem a także bezwzględnym uwodzicielem, nie ma dla niego kobiety której by nie zdobył. -Cecylia naiwna nastolatka, przeżywa swoją pierwszą miłość, która jest dla niej zakazana. Marianna - szara, cicha myszka, pisarką, ma męża, który jest od niej sporo starszy. Isabella - zapatrzona w siebie, przebiegła, wyrachowana, damska wersja "kobieciarza" Jak to się wszystko zakończy i kto wyjdzie zwycięsko z tej gry? 🎲🎲🎲🎲🎲 "Gra" Augusta Docher jest oparta na książce Niebezpieczne związki Pierre Choderlos de Laclos, która została napisana w XVIII. Autorka postanowiła odświeżyć tę powieść i osadziła ją w czasach współczesnych. Okładka książki mnie trochę zmyliła, gdyż spodziewałam się typowego erotyku z love story, jednak tego w tej książce nie znajdziemy, ta historia jest przepełniona intrygami, spiskami, manipulacją i egoizmem. Sama autorka wspomniała na początku książki, że ciężko polubić jakąkolwiek postać, gdyż w tej książce nikt nie jest święty i ma coś za swoimi uszami. Powieść ta osadzona jest w czasach współczesnych, ale język książki, momentami sprawiał, że miałam wrażenie jakbym cofnęła się w czasie i czytał książkę której akcja rozgrywała się w odległych dla nas czasów. Jest to z pewnością gorzka i przygnębiająca historia, pokazująca i uświadamiająca nam że nie wolno bawić się miłością i uczuciami, bo mogą one komuś sprawić krzywdę i możemy za to ponieść najwyższą możliwą dla nas karę. Historia ta mnie zaciekawiła tak, że na pewno sięgnę po oryginał, jestem bardzo ciekawa jak to wszystko zostało przedstawione w XVIII wieku. 

Recenzja: Czarno na kreatywnym, Klaudia Urbaniak

Po dość udanym debiucie Augusty Docher, przyszedł czas na „Grę…”, po którą sięgnęłam z ogromnym zainteresowaniem. Jak wiadomo, czytelnicze horyzonty na przestrzeni ponad roku mają prawo ulec ogromnej zmianie i nie ukrywam, że w moim przypadku było tak samo. Pomimo słabej zachęty samym opisem najnowszej książki autorki, wkroczyłam do zupełnie nowego Świata… I początki te były naprawdę trudne, bo do niemal połowy, nic się tu nie działo. Mamy kilku głównych bohaterów, a dość chaotyczny sposób, w jaki zostali przedstawieni sprawił, że długo nie umiałam zrozumieć, kto pełnił jaką rolę na przełomie książki. Trzy kobiety i zbyt pewien siebie mężczyzna to mieszanka wybuchowa, a zapalnikiem jest momentami chore pożądanie i pragnienie zgarnięcia wszystkiego dla siebie. Sebastian to manipulant oraz człowiek po prostu obrzydliwy. Jeśli czytaliście „Grę…” na pewno wiecie o jakim fragmencie mówię w szczególności, a dla zachowania bezspoilerowej recenzji powiem tylko, że sama nie wierzę, iż nie rzuciłam w tamtej chwili czytania. Życie recenzenta jednak zobowiązuje: po krótkiej przerwie na zebranie myśli znowu pokonywałam kolejne sceny, a akcja powoli zaczęła się rozwijać, przez co ostatecznie udało mi się dobrnąć do końca. Jakim kosztem? Nieco uszkodzonej psychiki i momentów zwątpienia. Minęło kilkanaście dni, odkąd zamknęłam plik z ebookiem, a jednak wciąż nie umiem przetrawić tego, co czytałam… I ja w żadnym wypadku nie twierdzę, że autorka powinna się ograniczać, bo nie powinna, jednak pewne wydarzenia z powieści naprawdę dość mocno mną wstrząsnęły. Proszę nie wierzyć w równość. Nie ma równości. Odchodząc już od bohaterów i ich karygodnego zachowania warto wspomnieć o całej grze. Romans gonił romans, zazdrość dodawała ostrości, a całość zakończona została… w dość nieprzewidywalny i może odrobinę naciągany sposób. Jedno jest pewne: Augusta Docher nieco pogubiła się pomiędzy wpychaniem pełnych zaskoczenia rozwiązań, ciągłych rozterek uczuciowych oraz zacieraniem granicy teraźniejszości z przeszłością. Powieść „Gra…” oparta jest bowiem na motywach „Niebezpiecznych związków”. I chociaż ja ich nie czytałam, warte zastanowienia było dla mnie połączenie stylistyczne, gdzie dość niezgrabnie zmiksowane zostało dworskie życie i zachowanie oraz urządzenia współczesne, czyli laptopy oraz telefony. Słowa, o których istnieniu w osiemnastym wieku nikt nawet by nie pomyślał, tutaj padały bez przerwy, a ja przez całą lekturę miałam ogromne uczucie zmieszania, bo coś tu poszło nie tak. O wiele łatwiej pokonać własne opory, gdy nikt nie widzi naszej twarzy, gdy w pewnym sensie jesteśmy anonimowi, ukryci w czerni pokoju, nie istniejemy do końca. „Gra” to ten rodzaj książki, gdzie żaden bohater nie otrzymał ani odrobiny mojej sympatii. Ich historia oraz przeszłość opisane zostały tak ubogo, że w większości byli dla mnie obojętni. Nie umiem nawet współczuć Cecylii, bo chociaż dotknęło ją ogromne zło, jej naiwność najbardziej mnie zabolała. Doskonale rozumiem, że osoba młoda może robić głupoty, ale to już naprawdę przesada. Styl Augusty Docher jest lekki, dzięki czemu nieco łatwiej było mi dotrzeć do końca lektury. Krótkie rozdziały również działały pozytywnie, w rezultacie czego nie musiałam kląć w niebogłosy, błagając o koniec tej pozornej męczarni. Jeśli nie szukacie w powieści bohaterów, z którymi moglibyście się utożsamić, a jedynie chcecie poczytać coś, co może wzbudzić w was skrajne emocje, sięgnijcie po „Grę”. Tylko pamiętajcie, aby nie sugerować się okładką, bo ona akurat z treścią ma niewiele wspólnego.

Recenzja: czytam_ksiazki , Wodnicka Izabela

➡️Recenzja ⬅️ Gra to kolejna powieść Beaty Majewskiej, z którą miałam przyjemność zapoznać się. Nasza rodzima autorka, skrywająca się pod pseudonimem Augusta Docher, napisała Grę na motywach Niebezpiecznych związków Pierre’a Choderlosa de Laclosa. Powieść niezwykle wciągająca w swój świat dramatów, emocji i intryg. Gra to powieść, która ma za zadanie szokować czytelnika. Nawet nie myślcie o tym, że poczujecie sympatię do głównych bohaterów. Dlaczego? Bo są zepsuci do szpiku kości. Jesteście gotowi, aby wejść do gry? Gry, której przebieg Was zszokuje? Sebastian, Izabela, Marianna i Cecylia. Sebastian - cyniczny, wyrachowany, kocha tylko siebie, do tego niezbyt przystojny... Ale ma to coś, i za to kobiety uwielbiają go. Izabela - ta kobieta kocha mężczyzn, oczywiście z wzajemnością. Nie wie co znaczy odmowa... Marianna - sympatyczna pisarka, ma starszego męża. Cecylia - nastolatka zakochana w kimś nieosiągalnym. Co lub kto łączy te trzy różne kobiety? Oczywiście Sebastian. Czwórka graczy. Każdy z innym celem. Kto mówi prawdę? Dowiedz się jak zakończy się ta niebezpieczna gra!

Recenzja: Asia czytasia , Manikowaka Joanna

Wszystko zaczęło się od zakładu. W poszukiwaniu rozrywki nie liczyli się z niczym i z nikim. Nie zastanawiali się, że zniszczą komuś reputację, obrażą, zranią. Nie przejmowali się uczuciami swoich ofiar. Liczyła się adrenalina i dobra zabawa. Fabuła Paryż. Sebastian, wyrachowany amant, zakłada się ze swoją przyjaciółką Isabelle. Rzecz rozbija się o seks. Mężczyzna ma zbałamucić dwie kobiety, młodą Cecylię i niedostępną pisarkę Mariannę. W nagrodę Isabelle ofiaruje siebie. Podryw dla sportu i rozrywki zmienia się w skomplikowaną, nieprzewidywalną rozgrywkę, grę pozbawioną zasad i pełną ciosów poniżej pasa. Powieść Gra to fanfic na motywach klasycznej powieści Niebezpieczne związki Pierre'a Choderlos de Laclos. Historia, która kilkukrotnie była przenoszona na ekrany, bo, przyznacie że, sam wątek sam prosi się o wykorzystanie. Miłość, seks, pieniądze, zabawa uczuciami. Takie coś dobrze opracowane musi się sprzedać. O ile pierwowzór, ze względu na epistolarną formę (listy), jest trudny w odbiorze, to wszelkie wariacje na jego podstawie są dość udane. I taka też jest powieść Gra. Augusta Docher postarała się, żeby oddać klimat książki, która już zapisała się historii literatury. Muszę przyznać, że początkowo styl powieści wydał mi się nieco sztuczny, ale nie nieprzystępny. Przypomina mi klasyczne romanse, czy też powieści dla kobiet. Myśli formułowane są górnolotnie, w stylu Panienka Cecylia była strapiona. Ja w tym momencie widzę delikatną pannę w długiej sukni na pięknie obitym fotelu i nagle doznaję szoku, kiedy zaczyna ona przeglądać Facebooka. Skłamałbym jednak, gdybym powiedziała, że taka konwencja była nietrafiona. Biorąc pod uwagę, że Gra to wariacja na temat XVIII - wiecznego romansu, taki styl pisania jest dla mnie zrozumiały. Przypomina o pierwowzorze i nadaje całości fajnego charakteru. Bohaterowie W przedmowie do książki autorka ostrzega, że aktorzy tego spektaklu to nie są postacie, których polubimy, czy będziemy się z nimi utożsamiać. Faktycznie dostajemy danie złożone z antybohaterów, ale jest to smakowita potrawa. Przyjrzyjmy się bliżej jej składnikom. Sebastian. Delikatnie mówiąc jest miłośnikiem płci pięknej, lub po prostu podrywaczem. Jest inteligentny i elokwentny. Kiedy rusza na łowy jest niczym aktor podczas improwizacji. Potrafi omamić kobietę. Isabelle Jej świat kręci się wokół niej samej. Chce żyć wygodnie, pozostać wiecznie piękna i dobrze się bawić. Miłość, przyjaźń to nie są bliskie jej pojęcia. Nie obawia się gry na dwa fronty, żeby osiągnąć założony cel. Inni ludzie są dla niej tylko marionetkami, które mają tańczyć tak jak im zagra. Cecylia Wybaczcie sformułowanie, ale najłatwiej opisać ją określeniem rozpieszczona gówniara. Omamiona romantycznymi obrazami, nie jest świadoma zagrożeń, które mogą na nią czyhać. Bardzo łatwy cel Marianna Wrażliwa pisarka. Na pierwszy rzut oka wydaje się szara i nudna, i chyba sama siebie też tak postrzega. Boi się ciepełka w sercu, które wzbudza Sebastian. Nie chce się angażować. Za wszelką cenę chce powrotu do swojego spokojnego życia. Erotyka Scen erotycznych jest zaledwie trzy czy cztery, niewiele. Augusta Docher skupiła się na emocjach bohaterów, a nie na cielesnych uciechach. Dobrze, że całkowicie nie pominęła tego aspektu, bo szczypta pikanterii dobrze zrobiła tej powieści. Momenty 18+ są naprawdę ładnie napisane. Pozbawione wulgarności, co jest wielkim wyczynem, i wręcz poetyckie. Zostawiam wam cytat do oceny. W tak piękny sposób można napisać, aby pan nie zakładał prezerwatywy: Nie chcę, żeby cokolwiek nas rozdzielało. Wypełnia mnie, daję mu znać, żeby przestał się ruszać. Nie, nic mnie nie boli. Chcę przez chwilę poczuć, że jesteśmy jednością. Przytulam się jeszcze bardziej, choć to niemożliwe. Ta chwila mogłaby trwać w nieskończoność.1 Podsumowanie Och, jak mi się ta książka podobała. Augusta Docher wspaniale podeszła do tematu. Udało jej się uwspółcześnić klasyczną powieść dla kobiet, nie tracąc atmosfery pierwowzoru. Wykorzystała potencjał historii przedstawionej w Niebezpiecznych związkach, w efekcie czego powstał bardzo smakowity fanfic.

Recenzja: zaczarowana-ksiazka.blogspot.com, Beata Matuszewska

Augusta Docher już nie jeden raz udowodniła nam że nie straszny jest jej jakikolwiek gatunek literacki. Przeczytałam wszystkie powieści autorki lecz muszę przyznać szczerze że teraz miałam nie mały kłopot gdyż po przeczytaniu czułam jeden wielką pustkę i nie mogłam ubrać myśli w słowa aby od razu napisać recenzję. Nie zrozumcie mnie źle po prostu znów zaskoczyła mnie autorka w ten pozytywny sposób. Poznajemy czwórkę głównych bohaterów czyli Sebastiana, Mariannę, Cecylię i Izabelę. Każda z tych postaci jest inna i z żadną nie mogłam się utożsamić. Ciężko było mi polubić tam kogo kol wiek więc miałam pewien w ten sposób problem aby zaakceptować ich sposób gry. Wszystko to dało nam niesamowita mieszankę, która nie pozwalała na oderwanie się od lektury. Autorka w odpowiedni sposób dawkuje nam emocje i tępo. Powieść czyta się lekko i przyjemnie. Po przeczytaniu tej książki potrzebowałam chwili, aby pozbierać się po tym, co zaserwowała nam tym razem autorka. Język i styl jest przyjemny w odbiorze a postacie i fabuła jest tak niesamowita, że nie sposób odłożyć książki dopóki nie skończy się czytać do ostatniej kropki. Autorka postanowiła napisać swoją kolejną publikację opartą na znanej powieści „Niebezpieczne związki” Pierrea Choderlosa de Laclos. Augusta Docher postanowiła odtworzyć swoją książkę tak aby nie odbiegała od pierwowzoru. Jak dla mnie jest to nawet dużo lepiej odtworzona publikacja a zawarta treść jest tak trudna i ciężka iż nie dziwie się autorce ze na samym wstępie ostrzegała czytelników. Okładka książki sugeruje nam że dostaniemy powieść erotyczną pełną zmysłowości i pożądania ale nic więcej.Ja już przeczytałam a teraz zapraszam Was do zapoznania się z najnowszą lekturą autorki.

Recenzja: sza-terazczytam.blogspot.com/, Izabela Wyszomirska

Sebastian, Izabela, Marianna i Cecylia. Jedyny mężczyzna w tym gronie ― cyniczny, wyrachowany, bezwzględny. Kocha tylko jedną osobę na świecie ― siebie samego. Trzy kobiety ― różne pod niemal każdym względem: wieku, pozycji społecznej, doświadczenia. Ich losy splotą się w skomplikowany węzeł. Tę czwórkę połączy gra. Miłosna i równocześnie brutalna, pozbawiona reguł, za to pełna ostrych fauli. Zdawać by się mogło, że pierwsi odpadną z niej początkujący gracze, lecz los bywa przewrotny. Pewne jest jedno: wszyscy wezmą udział w rozgrywce na śmierć i życie. Kto zostanie na planszy? "Obojętność nie wystarczy, by rozmyślać nad strategią dotarcia do jej zamkniętego na cztery spusty i kłódkę serduszka." Ostatnio coraz częściej zdarza się, że poszukuję książki w jakiś sposób oryginalnej i odbiegającej od tego, co zwykle czytuję. I taką właśnie jest "Gra" Augusty Docher. Już przy lekturze "Rozdroży" byłam wielce zaskoczona tym, jak można potraktować znany klasyk literatury. Nie inaczej jest i w tym przypadku. Z jednej strony powieść okazała się dla mnie pewnego rodzaju wyzwaniem i... najzwyczajniej w świecie trochę się jej bałam, ale z drugiej strony przecież ja to lubię, prawda? I powiem Wam jednio: autorka kolejny raz pokazała mi, że literatura nie ma ograniczeń. To my sami je tworzymy, bojąc się innowacyjności, eksperymentowania na polu pisarskim, ale i czytelniczym. Dlatego stąd mój apel do naszych pisarzy: nie bójcie się wyjść poza utarty schemat, próbować czegoś nowego. Czytelnicy chcą czytać różne książki. Jednakże trzeba zdawać sobie sprawę, że nie każdemu książka podejdzie, może być nie do przebrnięcia. Mamy bowiem do czynienia z fanfickiem opartym na motywach powieści "Niebezpieczne związki". Połączenie średniowiecza i współczesności może wprowadzać dezorientację, ale po jakimś czasie da się to ogarnąć i czytanie staje się przyjemne. Wątek przewodni, jakim jest tytułowa "Gra" nie odnosi się tu jedynie do jednego wybranego aspektu. Bohaterów połączy niebezpieczna, brutalna, pozbawiona jakichkolwiek reguł gra o miłość, a nawet i życie. Czytelnik widzi, jakie każda, nawet z pozoru nic nie znacząca decyzja, pociąga za sobą konsekwencje. Bohaterowie należą do różnych grup społecznych, mają odmienne charaktery. Jednak mimo to łączy ich cynizm, egoizm, manipulacja, sekrety. Z pewnością nie można się przy nich nudzić. I mimo że ich nie lubię... to ich lubię. Ot co! Pokręcone? Wiem, ale to są takie postaci, że... ach. Bardzo mocne charaktery, które długo zostają w głowie. Nie przypominam sobie, abym czytała książkę, w której postaci wzbudzaliby we mnie takie uczucia. Dodatkowo narracja prowadzona z perspektywy czterech głównych bohaterów pozwala nam poznać ich myśli i pobudki zachowań. Najmniej polubiłam się z moją imienniczką Izabelle. To zapatrzona w siebie, uwielbiająca intrygi, a przy tym niebezpieczna kobieta. Sebastian też niezły cwaniak, narcyz, uważający się za pępek świata bawidamek. A jak pięknie potrafi przemawiać... Ale to wszystko tylko na potrzeby dobrnięcia do celu.  "Kiedy stałam się taka rozwiązła? Nigdy nie czułam w sobie tyle ognia, ile ogarnia mnie na widok Sebastiana. Wystarczy, że o nim pomyślę, a krew natychmiast zaczyna szybciej krążyć w żyłach, szumieć, wzbierać z każdą kolejną sekundą." Autorka uwypukliła tę gorszą naturę człowieka - egoizm, zakłamanie, prowokacja, wykorzystanie drugiej osoby, brak wyrzutów sumienia. Tu nie ma dobrych wzorców do naśladowania. Historia uświadamia, jak łatwo można zniszczyć człowieka oraz jak szybko można stracić otrzymaną szansę, a przy tym nie zauważając tego, co najcenniejsze. Powieść ostrzega przed łatwowiernością i nadmiernym zaufaniem. "(...) idioci nie zauważają tego, co najcenniejsze, choćby to leżało na środku ich drogi. Przejdą, pominą, czasem rozdepczą, potkną się nawet, ale nie dostrzegą, że stracili swoją szansę." Historia, a raczej ta gra wciągnęła mnie w swoje odmęty i opary intryg, dwulicowości, zdrad, bezwzględności i wysmakowanych scen miłosnych. Ale czy w prawdziwym życiu wzięłabym udział w tego typu grze? Za żadne skarby świata!!! "Gra" to oryginalny, nietuzinkowy i wymagający romans, w którym żądza, popęd seksualny i intrygi biorą we władanie ludzkie zachowania. Perwersyjna, bezczelna, pełna kłamstw gra wciąga od pierwszej do ostatniej strony. Czy chciwość i pewność siebie zgubi bohaterów? Czy doszło do profanacji klasyka? Sprawdźcie i oceńcie sami!

Recenzja: www.instagram.com/anna.myszkowska/, Anna Myszkowska

''Gra'' którą opisała autorka jest tak naprawdę grą czterech aktorów. Sebastian, Isabelle, Cecylia i Marianna to bohaterowie sztuki zwaną Gra w której nie zna się żadnych zahamowań. Sebastian należy do mężczyzn, który nie toleruje słowa NIE z ust kobiety. Robi wszystko żeby osiągnąć cel. Jest bezwzględny i dla niego słowo uczucie nie istnieje. Swoimi pięknymi słowami umie oczarować każdą, nawet oporną kobietę. W powieści taką najbardziej odporna za zaloty Sebastiana jest Isabelle, która również uwielbia intrygi i ma zawsze swoje zdanie. Cecylia jest szesnastolatką, która również wpadła w sidła nieczystej gry, oddając kochankowi swoją duszę. Oraz Marianna, która nie będąc szczęśliwą w swoim związku, zakochuje się w innym mężczyźnie. Każdy z uczestników gry otrzymał swoją rolę z której chciał wywiązać się jak najlepiej. Oszustwa, kłamstwa, wykorzystywanie to złe cechy naszych bohaterów, które nie prowadzą do niczego dobrego, a wręcz do zguby. Czy tak było w przypadku naszych bohaterów ??? Świetna książka, która swoją okładką zachęca do czytania i potęguje ciekawość co to za gra. Z pewnością taka gra nie jest zabawą w której bym wzięła udział. Chociaż w tej grze chodzi głównie o zaliczenie i seks, to nie ma go w powieści za dużo. Autorka postarała się, aby jej powieść czytało się raczej z wielkim zainteresowaniem, a nie z obrzydzeniem, co mi się bardzo podobało. Książka bardzo mi przypadła do gustu. Jest to moje drugie spotkanie z autorką i z pewnością nie ostatnie. BARDZO POLECAM!!!

Recenzja: Woceanieslow.pl, Anna Węglarz

Augusta Docher łamie wszelkie zasady i konwenanse swoją najnowszą powieścią. Już nieraz pokazała nam, że potrafi pisać i nie boi się nagięcia zasad. Stworzyła grę, w której wszystkie chwyty są dozwolone, ale czy każdy wyjdzie z niej bez szwanku? Miłość to gra. Raz dostajemy dobre karty i wszystko układa się po naszej myśli, a następnym razem otrzymujemy gorsze karty i nie jesteśmy w stanie wygrać, choć byśmy chcieli. Autorka napisała swoją książkę opierając się na „Niebezpiecznych związkach” Pierrea Choderlosa de Laclosa. Nie czytałam pierwowzoru, ale uważam, że wersja Augusty musi być lepsza. Mamy tutaj czwórkę bohaterów: jeden mężczyzna i trzy kobiety. Niebezpieczny układ. Sebastian to cynik i egoista. Nie zważa na to, czy kobieta jest wolna czy zajęta, z jakiego domu pochodzi, ani ile ma lat. Obraca się wśród kobiet i dobrze mu z tym. Gra rozgrywa się pomiędzy nim a trzema kobietami: Izabelą, Marianną i Cecylią. Każda z nich jest inna, ale na swój sposób wyjątkowa. Cała czwórka uwikła się w grę, z której ciężko się wyplątać. W tej grze nie ma zasad, nikt nie wie, kto jest pionkiem, a kto rozgrywającym. Więc jak się zakończy? Styl autorki pozostaje na wysokim poziomie. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Nie ma długich opisów i zanudzania czytelnika. Okładka jest bardzo zmysłowa. Nie sposób oderwać od niej wzroku. Drugi tom z serii Z klasyką w łóżku okazał się jeszcze lepszy od poprzedniego. Autorka wywołuje mnóstwo skrajnych emocji i wciąga w swój świat bez reszty. Bohaterowie są dobrze wykreowani, a akcja nie dłuży się. Każda z kobiet jest inna i ma swój sposób postrzegania świata. Jednak los łączy całą czwórkę. Wkraczamy w świat intryg, tajemnic, sekretów i niedomówień. Nie sposób się oderwać. Zdecydowanie polecam!

Recenzja: pati_o_ksiazkach, Rok Patrycja

„Gra” to pierwsza książka Augusty Docher, jaką miałam okazję przeczytać i równocześnie pierwsza powieść fanfiction, z którą się spotkałam. Dzieło oparte jest o powieść Pierre’a Choderlosa de Laclos "Niebezpieczne związki". Moim zdaniem książka jest genialna. Jestem ogromnie ciekawa utworu pierwotnego i z pewnością, dzięki tej pozycji, sięgnę po powieść Choderlosa de Laclosa. Książka pisana jest z perspektywy kilku, głównych bohaterów, dzięki czemu lepiej i dokładniej poznajemy uczucia i przemyślenia każdego z nich. Isabelle to rozwiedziona prawniczka, uwodząca młodych mężczyzn, która sztukę manipulacji oraz knucia opanowała do perfekcji. Kobieta przyjaźni się z Sebastianem, bogatym mężczyzną, czyhającym na majątek ciotki, który jest typowym uwodzicielem. Nie przepuści żadnej kobiecie. Marianna to zamężna pisarka, samotnie spędzająca wakacje na wsi u ciotki Sebastiana. Jej mąż jest od niej o wiele straszy, a ich kontakt, z uwagi na jego częste wyjazdy jest rzadki. Kobieta jest nieśmiała i przez to niedostępna, co sprawia, że staje się wyzwaniem dla Valmonta. Cecylia to 16 letnia dziewczyna, która nie dogaduje się z rodzicami. Jej matka chce wydać córkę za starszego, bogatego mężczyznę i przez to ogranicza jej kontakt z ukochanym, wywożąc ją na wieś i zabierając telefon. Fabuła toczy się wokół gry zapoczątkowanej przez Isabelle i Sebastiana. Mężczyzna ma przespać się z Cecylią i Marianną, a wówczas zdobędzie nagrodę, którą ma być Isabelle. Na wstępie, autorka ostrzega, że czytelnik nie utożsami, ani nie polubi się z bohaterami. W dużej mierze to prawda. Isabelle i Sebestian są okrutni, bezwzględni, za wszelką cenę dążą do osiągnięcia swoich celów, wykorzystując i raniąc przy tym inne osoby. Nie odczuwają żadnej empatii, współczucia, nie żałują tego, co robią. Co do Marianny i Cecylii mam jednak inne zdanie. Według mnie jedyne czym one zawiniły to naiwnością i zbyt wielką ufnością. Popełniły błędy, ale każdy je popełnia. Warto zwrócić uwagę, iż powieść, o którą oparta jest „Gra” pochodzi z XVIII w., zaś akcja książki Augusty Docher toczy się we współczesności. Pierwotny utwór był napisany w formie listów, tutaj z kolei mamy do czynienia z tradycyjną formą w postaci dialogów, opisów. Widać tu więc istotny wkład twórczy autorki włożony w stworzony przez siebie utwór. Język książki bywa momentami stylizowany na XVIII w. Na początku obawiałam się, że utrudni mi to czytanie, jednak absolutnie tak nie było. Powieść jest napisana naprawdę przystępnym językiem. Bardzo spodobał mi się styl pisarki. Szybko i przyjemnie czytało mi się ten utwór. Uważam, że to książka na naprawdę wysokim poziomie. Fabuła jest dynamiczna, a ilość intryg, kłamstw i manipulacji ogromnie zaciekawia i wciąga. Jak zakończy się ta gra? O tym musicie przekonać się sami. Zapewniam, że warto!

Recenzja: www.instagram.com/kasia_recenzuje/, Katarzyna Chrześcijan

„Czuję, że nadciągają gigantyczne kłopoty, bardzo możliwe, że nasz romansik zaraz zdechnie, ale i tak było warto, prawda? Jakaż ona urocza w swojej rozpaczy! Świetnie. Lubię emocje, lubię dramat, to dodaje pikanterii, a seks najlepiej smakuje po potężnej kłótni.” „Gra” jest drugą odsłoną cyklu „Z klas[yk]ą w łóżku” autorstwa Augusty Docher. Tym razem nasza rodzima pisarka stworzyła fanfic (współczesna wersja) „Niebezpiecznych związków” Pierre'a Choderlos de Laclos. Sama autorka przyznaje, że proces powstawania tej powieści wyczerpał ją emocjonalnie. Szczerze? Nie ma co się dziwić, serio. Bohaterów nie da się zaliczyć do tych dających się lubić, a cała historia jest dosyć... trudna i napisana ku przestrodze. Krótko o fabule. Mamy czwórkę głównych postaci: Sebastiana, Izabelę, Cecylię i Mariannę. Zadufanego w sobie mężczyznę, traktującego kobiety jako swego rodzaju trofea, które należy zdobywać albo raczej zaliczać (no musiałam to napisać, aż mnie ręka świerzbi ;P). Oprócz Sebka poznajemy również trzy kobiety, które różnią się od siebie niemal pod każdym względem (łączy je jedynie „relacja” z wyżej wymienionym mężczyzną). Przedstawicielki płci pięknej z pewnością różni wiek, zawartość portfela, cechy charakteru, zainteresowania... Ciężko znaleźć wspólną cechę. Ta czwórka, chcąc nie chcąc, weźmie udział w grze. Brutalnej, pozbawionej wszelkich reguł i zahamowań. Jedno jest pewne, będzie bolało. Czy choć jeden uczestnik wyjdzie z tej gry na śmierć i życie zwycięsko? Co myślę o tym tytule? Pewnym jest, że uwielbiam cykl „Z klas[yk]ą w łóżku” i już śledzę zapowiedzi wydawnictwa, by nie przegapić kolejnej współczesnej odsłony klasyki romansu (taak, premiera tej części gdzieś mi umknęła). „Rozdroża” (pierwszy tom) skradły moje serducho, świetny fanfic! Jeśli nie czytaliście to warto nadrobić ten tytuł :). W przypadku „Gry” początkowo miałam pewien problem. Myślę, że to właśnie bohaterowie kompletnie nie dający się lubić spowodowali, że nie mogłam „wejść” w tę historię całą sobą. Każda z postaci była dla mnie irytująca, każda. Później jakby się... przyzwyczaiłam? Nie wiem sama, ale poszło! I to tak, że nie mogłam się od tej książki oderwać! Ba! Nawet zaczęłam tolerować jedną z bohaterek! Im dalej w las, tym bardziej moje zachwyty dotyczące „Gry” przybierały na sile. Historia ta jest przepełniona fałszem, intrygami, tu ludzkie uczucia nie są zbyt wiele warte. Niesie ona za sobą pewne przesłanie, ostrzeżenie (jak pisze sama Augusta Docher). Nie brakuje tu momentów zarówno komicznych jak i tragicznych. Samo zakończenie przeczytałam na wdechu. Niesamowite. Na ostatnich stronach znajdziecie kilka słów od autorki, które są swego rodzaju „kropką nad i” całej tej historii. Mnie urzekło. Jeżeli profanacja, herezja i szaleństwo nie są Wam straszne to zachęcam do lektury! Zmierzcie się „Niebezpiecznymi związkami” w zupełnie nowej odsłonie, warto! „Głupcy, błazny, zwykli idioci nie zauważają tego, co najcenniejsze, choćby to leżało na środku ich drogi. Przejdą pomimo, czasami rozdepczą, potkną się nawet, ale nie dostrzegą, że stracili swoją szansę.”

Recenzja: Marta wśród książek, Marta Daft

Czy uczucia da się okiełznać i zamknąć, w ramach których należy się trzymać? Miłość to gra, w którą uczymy się grać powoli, jeśli tylko ona da nam na to szansę. Częściej to pożądanie, ciekawość i nutka ryzyka rządzą naszym umysłem równie mocno, co uczucia obezwładniające serce. Czy gra, w której bierzesz udział, ma swój przedział wiekowy? Sebastian to cynik, który wyniosłym zachowaniem i zadufaniem w sobie mógłby obdzielić co najmniej kilku innych mężczyzn. Jest w stanie na wiele, gdy pragnie kobiety, a jego pragnienia są ogromne. Nie ważny wiek, status społeczny, a nawet fakt, że dama jest zajęta. Marianna to romantyczka, która często myślami jest poza swoim małżeńskim życiem. Na co dzień spokojna i ułożona, ale czy na długo? Isabelle to chodząca intryga i egoizm w jednym. Zapatrzona w siebie, cyniczna i niebezpieczna kobieta, która jest w stanie owinąć sobie wokół palca niemalże każdego. Pozostaje Cecylia, niewinna i naiwna do bólu szesnastolatka. Losy całej czwórki splotą się w niebezpiecznym tańcu, pełnym namiętności, tajemnic i igrania z uczuciami słabszych jednostek. Kto kieruje rozgrywką, a kto jest tylko pionkiem? Mieszanka charakterów i jakże różne pobudki zmuszające ich do wzięcia udziału w tym przedstawieniu. Masa sekretów, ukrytych pragnień i niebezpiecznych posunięć. Gra pochłonie jakże różne osobowości, a pozostawi? Stawka jest wysoka, a zasady zdają się nie istnieć. Bezczelność, cynizm i naiwność mogą okazać się niezwykle wybuchową mieszanką, w której zagrożone są nie tylko uczucia, ale i życie. Augusta Docher nie raz udowodniła, że nie ważny jest gatunek, a lekkie pióro, które jest w stanie przekazać emocje i prawdę skrytą gdzieś pomiędzy słowami. Czy Gra kupiła mnie równie mocno, co jej poprzedniczka rozpoczynająca serię "Z klas(yk)ą w łóżku"? Autorka dotknęła kolejnej powieści, którą czytałam w oryginalnej wersji i częściowo mogłam się przygotować na emocje, których dostarczy mi lekturą. Tak przynajmniej sądziłam na początku przygody z Grą. Augusta Docher stworzyła historię niesztampową, tajemniczą i niebezpieczną w swej mrocznej stronie. Dała życie czwórce jakże różnych postaci i pozwoliła im błądzić, ranić i niszczyć, a wszystko to w imię miłości i jej wielu odsłon. Na próżno szukać rozwiązań zgodnych z charakterystyką postaci. Tu nic, co wydaje się oczywiste, nie ma racji bytu. To jakich dokonują wyborów, czyni tę grę ciekawszą, wielobarwną i nie do końca przewidywalną. Każdy skrawek fabuły jest idealnie wyważony. Dialogi napędzają jakże smakowitą akcję, całość dokraszona jest wieloma intrygami i tajemnicami, które niczym skaza każdej ludzkiej duszy wychodzą na światło dnia niczym nieproszeni goście. Całość pochłania się świetnie. Czytelnik nie odczuwa nadmiaru intryg, dialogów czy scen seksu. Tu bardziej liczy się napięcie, to co tworzy się pomiędzy uniesieniami i sprawia, że nie można oderwać się od czytania. Niebezpieczna i bezczelna jednocześnie. Gra urzekła mnie swoją dwoistością. Momentami przewidywalna, bez ostrzeżenia uderzała zaskoczeniem. Postaci zabiegały o moją uwagę i pierwsze skrzypce w tej historii. Próbując zrozumieć ich wybory, patrząc na konsekwencje podejmowanych decyzji i moc popełnianych błędów bawiłam się znakomicie. Nie polubiłam Isabelle, irytował mnie Sebastian i współczułam Cecylii, ale czy słusznie? Tu im głębiej wciągała mnie Gra, tym mniej oczywiste stawały się moje odczucia wobec poszczególnych bohaterów. Każdy może wiele stracić, zyskuje niewiele osób. Kto wygra? Nie zdradzę, jednak czy wygrany faktycznie dostanie, to czego oczekiwał? Z tym elementem autorka poradziła sobie świetnie. Udowadnia, że wielu z nas tak naprawdę nie wie, co jest najcenniejsze, dopóki nie ujrzy, jak to traci. Gra kusi od pierwszych stron i nie pozwala na odłożenie jej choćby na moment. Miłośniczki historii pełnych intryg, tajemnic i wyrazistych postaci będą zachwycone. Sama jestem miło zaskoczona lekkością przebijającą się przez tę gęstą sieć pożądania, emocji i manipulacji. Podsumowanie Augusta Docher pokusiła się o stworzenie historii opartej na znanym wątku i wyszło jej to nader dobrze. Gra nosi znamiona swojego pierwowzoru, ale i zyskuje oryginalność dzięki formie, dialogom i ciekawej kreacji poszczególnych postaci będących głębią fabuły stworzonej przez powieściopisarkę. Czy Gra jest lepsza niż Niebezpieczne związki? Cóż to pozostawiam waszej ocenie. Ja jestem absolutnie na tak.

Recenzja: lukrecja84, Schneider Hanna

Witajcie Kochani 💚 Lubicie intrygi? 🤔😁 Dzisiaj przychodzę do was z recenzją książki Augusta Docher vel Beata Majewska #Gra. Jest to moje pierwsze, czytelnicze spotkanie z tą autorką. Od razu wam powiem, że na tej książce nie poprzestanę. 💚💚💚 Augusta Docher to pseudonim Beaty Majewskiej - polskiej pisarki i autorki kilkunastu powieści. Pani Beata jest: miła, sympatyczna i zawsze uśmiechnięta. Bije od niej pozytywna energia. 🥰😘🌹 "Gra" jest powieścią bardzo obyczajową z wątkami romantycznymi. Okładka wskazuje na mocny erotyk...spokojnie tego tam nie znajdziecie.😁 Tutaj głównym wątkiem jest gra, którą wymyśliła Isabelle. Na moje ona jest lekko nienormalna... Miała męża, ale on od niej odszedł... Teraz poluje na kolejnego mężczyznę... Zamiast przyznać się jemu wprost- czego pragnie, stworzyła grę. Biorą w niej udział conajmniej 4 osoby. On Sebastian, nie wiem co ma takiego w sobie, ale potrafi zdobyć i rozkochać w sobie każdą kobietę. Ona Isabelle wyrachowana prawniczka, która do celu idzie po trupach. Cecylia, prawie 16 letnia dziewczynka. Zakochana po uszy...Tylko czy jej miłość może przetrwać, gdy rodzice chcą ją wydać za mąż dla pieniędzy, za dużo starszego mężczyznę? Marianna -ponad 30 letnia pisarka. Ma męża o 40 lat starszego. Nagroda dla Sebastiana noc z Isabelle. Cel rozkochać i zaciągnąć do łóżka Cecylię i Mariannę. Czy mu się to uda? Czy zdobędzie nagrodę? Jakie będą tego konsekwencje? Wkrocz w grę na śmierć i życie... Wejdź w świat pełen intryg... Każda z postaci ma coś na sumieniu... Ciekawe, odpodną najsłabsi czy najsilniejsi gracze? Książka została napisana na motywach powieści "Niebezpieczne związki" autorstwa Pierre'a Choderlos de Laclos. Moją ulubioną bohaterką jest Cecylia. Młoda, niewinna dziewczyna... Czy przez intrygi Sebastiana i Isabelle jej związek przetrwa? Książka bardzo mnie wciągnęła. Jestem nią zachwycona 💚 Te intrygi z jednej strony są super, ale z drugiej strony są bardzo bolesne. Nie wolno igrać z uczuciami innych. Powieść tak wciąga, że da się ją przeczytać w jeden dzień. Czytasz i nie możesz przestać. Za wszelką cenę chcesz wiedzieć co będzie dalej. Uwielbiam książki z intrygami. Ta powieść spełniła moje oczekiwania. Były momenty gdzie się śmiałam, oraz takie, w których płakałam. Z czystym sercem i sumieniem mogę wam polecić "Grę". 💚 Za emocje, intrygi, za głównych bohaterów i za to, że tak mnie ta książka wciągnęła 10/10 .🥰 Powieść swoją premierę miała 17.06.2020r. "Gra" jest II tomem cyklu "z klas(yk)ą w łóżku". Gorąco zachęcam do jej przeczytania. 💚 Warto przeczytać do czego doprowadzić może intryga oraz zazdrosna kobieta.

Recenzja: ula_czyta, Głuch Urszula

Książka na motywach „Niebezpiecznych związków”. ⁣Trzy kobiety i on-zadufany w sobie, wyrachowany i pewny siebie mężczyzna. Nie cofnie się przed niczym aby osiągnąć swój cel. ⁣ Cecylia-młoda dziewczyna, zakochana. Szuka wsparcia u starszej i bardziej doświadczonej życiem kobiety Izabelli. Niestety ta perfidna, niemająca w sobie za grosz uczuć osoba, tylko namiesza jej w głowie. Marianna-dusza artystyczna. Cicha, lękliwa i skromna osoba.⁣ Izabella i Sebastian prowadzą grę, w której pionkami są Marianna i Cecylia. ⁣ ⁣ Okładka lekko może zmylić czytelnika, bo nie jest to typowy erotyk. Intryga prowadzona przez dwóch bohaterów doprowadza do szeregu nieszczęść. Przyznaję, „wkręciłam” się w całość bardzo. Bohaterowie, cóż... Izabella i Sebastian warci siebie. Chociaż w mężczyźnie można było na koniec dostrzec przejawy uczuć, zaś ta kobieta była przepełniona nienawiścią do ostatnich swoich dni. Czy spotkała ich odpowiednia kara? Sądzę, że tak. ⁣ Marianny i Cecylii było mi żal, że zostały tak okrutnie potraktowane. ⁣ Moim zdaniem fabuła jest ciekawa, chociaż miałam wrażenie, że czytam o innej epoce niż współczesna. „Gra” w jaką zostają wplątane dwie bohaterki i późniejsze losy całej czwórki świetnie się zazębiają. Tytuł bardzo adekwatny do treści. I mimo, że rzadko trafiam na takie książki, ta w pewien sposób zapadnie w mojej pamięci, ponieważ odbiega od schematu romansów i erotyków. ⁣ Lubię styl pisania autorki, tutaj też się nie zawiodłam. ⁣

Recenzja: Reading_at_night_, Mitura Agata

Zagramy? Możemy w pokera na przykład. Jednak nie o takiej grze mówimy, gra zawarta w książce jest między trójką kobiet, a mężczyzną. Każda z nich chce mieć go tylko dla siebie. W tym wątku jest też nastolatka. Tak, jest tu związek nastolatki z dorosłym mężczyzną, co jest dość dziwne. Jednak okej, nie czepiajmy się takich szczególików. Bohaterów dzieli różnica stanowisk, zamożności, koneksje i inne ważne rzeczy dla bogaczy. Sebastian jest dupkiem, tak po prostu można go określić. Cyniczny i wyrachowany facet, który nie jedną kobietę poderwie i zaciągnie do łóżka. Naszymi bohaterkami są Cecylia( nastolatka z głową w chmurach), Izabella (taka arogancka i niebezpieczna dama) i Marianna (z lekka drętwa kobieta). Różnią się od siebie całkowicie, wręcz są to trzy różne światy. Losy całej czwórki krzyżują się i powstaje gra miłosna. Książka jest z lekka nudna i zawiewa z lekka powieki do snu. Jako erotyk nie jest to dzieło wysokich lotów, a zwykły przerywnik między czymś innym. Trochę jak reklamy w Polsacie w sumie. Rozwaliło mnie na łopatki jedno zdanie i dość długo nad nim myślałam. " Dziewczyna jest wąska jak szczelina bankomatu, jeśli się jej odpowiednio nie rozgrzeje, będzie cierpieć, to pewne". Urocze, prawda? Jest to dość dziwne określenie, ale jednak pewna troska w tym jest przecież. Jednak szalę przechyliły myśli Sebastiana na temat Cecylii. Zaznaczam Cecylia to prawie szesnastolatka, więc jest to dziecko. Czy o dziecku pomyślisz jak Sebastian? "Wydatne różowe usteczka zapowiadaja przyszłe rozkosze kochanka panienki Cecylii". Co kto lubi w sumie. Strasznie mi się te spostrzeżenia nie podobały. Może taka książka, może coś innego. Jednak mnie to obrzydza po prostu. Czuję się źle z takimi tekstami. Oczywiście to były jego przemyślenia, nie powiedział tego wprost. Jednak ja już miałam wstręt do tej postaci jak i książki. Dla mnie to po prostu obrzydliwe i wstrętne dawać takie określenia względem dziecka. Cecylia jednak w książce wniosła pewną świeżość i zupełnie coś innego. Kto by w takiej książce spodziewał się nastolatki? Mało osób. Książka bywa skomplikowana i naszpikowana nie wiadomo do końca czym. Na plus jest dla mnie postać Cecylii,  Marianna ani Izabella nie przypadły mi do gustu. Wydają mi się zupełnie odbite od świata w dwie różne strony. Książka nie zostanie zapamiętana na długo. To dość szybki przerywnik. Mam strasznie mieszane uczucia przy tej książce. Z jednej strony mnie obrzydza, natomiast z drugiej wydaje się fragmentami ciekawa. Ocena dość niska. Jednak dla mnie odpowiednia. Możliwe, że do książki podeszłam za ostro, jednak to pierwsza taka pozycja. Nie spotkałam się jeszcze z takim schematem.

Recenzja: Jadzka_czyta, Dziura Karolina

GRA to fanfic oparty na motywach znanej powieści Pierrea Choderlosa de Laclos "Niebezpieczne związki". Sięgając po tę powieść nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać. Przyznam szczerze, że przyciągnęła mnie okładka, która jest obłędna. Nie jest wulgarna, a ,,ze smakiem,,. Niestety czytało mi się ją ciężko (dwa razy podchodziłam do niej) . Nie bardzo mogłam się na początku połapać w tym wszystkim.. Ilość bohaterów , ich charakter sprawiał, że się gubiłam.. Pierwsze co mi przyszło na myśl po kilkunastu stronach to ,, kurcze czy to książka z czasów średniowiecza, czy średniowiecze przeniosło się do współczesności,, Irytowało mnie to wszystko na początku. Dopiero po przebrnięciu przez ponad połowę książki zaczęło się coś dziać, zaczęła być na tyle ciekawa, by pociągnąć ją jednym tchem do samego końca. Czterech bohaterów: •Sebastian — jest cyniczny , wyrachowany i zadufany w sobie mężczyzna, który pragnie każdej kobiety, nawet tej zajętej. •lsabelle uwielbia intrygi, umie owinąć sobie każdego wokół palca . Sprawia wrażenie niebezpiecznej i tak też jest odbierana. •Cecylia typowa naiwna szesnastolatka ,która nieświadomie wpadła w sidła tej nierównej gry . •Marianna to spokojna romantyczka, jednak nie jest szczęśliwa w związku ze swoim mężem. Tę czwórkę połączy ze sobą niebezpieczna, niezwykle brutalna, pozbawiona reguł gra. Nie grają tylko o miłość, ale także o życie. Każda nawet najmniejsza decyzja niesie za sobą ogromne konsekwencje, a ich charaktery są wyznacznikiem rozwoju całej tej historii. Książka zaczęła mi się podobać dopiero jak zrozumiałam o co chodzi , gdy przestało mi się wszystko mieszać. Miałam sporo momentów, w których chciałam przerwać czytanie i zostawić ją na później... Jednak należę do osób, które , mimo iż książka zapowiada się średnio to czytają ją do końca. Tak było i tym razem , dzięki temu wiem, że nie żałuję. Bardzo ciekawiło mnie zakończenie no i się nie zawiodłam. Było piękne, a ta książka na takie zasługiwała. Książka jest pełna intryg, dialogów i seksu, a sam pomysł stworzenia takiego opowiadania uważam za udany. Czy polecam? Tak!

Recenzja: Tylkomagiaslowa.blogspot.com, Angelika Ślusarczyk

Zaczynając od okładki - niestety, ale bardzo mi przypomina plakat filmu Blanki Lipińskiej... A że tej trylogii nie czytałam i raczej nie mam zamiaru, to nie powinno mnie to ruszać, ale troszkę mi to przeszkadza. Ale, mogę powiedzieć, że trochę pasuje do treści. Ciemna okładka, wręcz skąpani w ciemności mężczyzna z kobietą... Złota obwoluta imienia i nazwiska autorki - fajnie to wygląda, muszę przyznać. Posiada skrzydełka, które są dodatkową ochroną przed uszkodzeniami mechanicznymi. Na jednym z nich przeczytamy kilka słów o autorce a na drugim polecajki. Stronice są kremowe, dzięki czemu nasz wzrok się nie męczy. Pojawiło się kilka błędów, najczęstszym był brak spacji. Czcionka duża, odstępy między wersami i marginesy zostały zachowane. Jest to moje kolejne już spotkanie z tą autorką i muszę się przyznać, bez bicia, że czegoś takiego się nie spodziewałam. Zazwyczaj powieści napisane przez Beatę vel Augustę, docierają wprost do mojego serca. Sprawiają w głównej mierze, że moje serce drży, pęka, odczuwam lawinę różnych emocji. Tutaj było coś zgoła innego. Mocna powieść, która jest czymś innym w dotychczasowym dorobku pisarki. Jak widać, stać ją na wiele, a i tutaj poradziła sobie nieźle. Jednak nie do końca to jest to, co czytam na co dzień. Przeczytałam tę książkę dość szybko, akcja jest dość dynamiczna. Nie ma tutaj nadmiaru monologów, opisów, wszystko jest idealnie wyważone. Mamy kilku narratorów, dlatego pewne rzeczy widzimy z różnych perspektyw i to całkiem różnych od siebie. Jak dla mnie, ten zabieg jest zdecydowanie na plus. Izabela - okropnie jej nie cierpiałam. Od pierwszych stron, gdy ją "spotkałam" wiedziałam, że zrobi chaos i że jej nie polubię. Do ostatniej strony nie łudziłam się, że będzie inaczej. Ohydny charakter, nienawidzę takich osób, jaką była ona. I szczerze? Karma wraca. I to na jej przypadku widać dokładnie. Sebastian? Wyrachowany cwaniaczek, który myśli, że może wszystko. Ze jest najlepszy, najcudowniejszy, najprzystojniejszy... Takich narcyzów też nie znoszę. (Augusta, coś ty za bohaterów stworzyła? :D ) Tak na serio, to jednak dobrze, że są tacy bohaterowie. Powodują, że przysłowiowy scyzorek w kieszeni sam się otwiera. Marianna, dobra pani, wychowane, romantyczka, która bujała by w obłokach. Jednak nie na tyle romantyczna, bowiem ma w sobie tę mroczną stronę, którą w końcu ukazuje. Do niej już trochę bardziej zapałałam sympatią, ale przyjaciółkami raczej byśmy nie został. Jej zachowanie trochę mnie drażniło, nie chcę się tego wypierać. Ma za uszami, to prawda, ale z drugiej strony, czy można obwiniać o wszystko miłość? Cecylia... Młoda, naiwna... Jednak to ją polubiłam najmocniej. I za każdym razem, gdy robiła głupstwo, miałam ochotę nią potrząsnąć. Miałam ochotę krzyczeć na nią, co ona wyrabia? Niech się zastanowi! Niech się sprzeciwi. Ale, powiadają, że młodość równa się głupota... Wniosek jest jeden. KARMA ZAWSZE WRACA. Po jakże różnorodnej palecie bohaterów, którzy mieli swój udział w grze i zagrali po mistrzowsku, pora powiedzieć jeszcze kilka słów o całokształcie. Otóż, niektóre dialogi, wydawały mi się nie z tej ziemi. Serio? Takie rzeczy? Przecież to niemożliwe! Chwilami śmiałam się, z tego co czytam, bo jakaż mogłaby być moja reakcja? Ale uwaga! Im dalej, tym lepiej. Gra rozpoczęta, ba, dobiega do punktu kulminacyjnego i jest jeden szok. Za chwilę drugi. Następnie trzeci. Niedowierzanie. Ja na pewno czytam tę samą książkę? No tak, ta sama. Augusta, dobry pomysł z tym zwrotami akcji. Tak zdynamizowały akcję, że już nie mogłam odłożyć na bok tej lektury i pochłaniałam z ogromną ciekawością stronę za stroną. Kolejny plus. Nie dostałam tutaj miliona emocji. Po prostu był to dobry przerywnik od powieści obyczajowych, romansów i thrillerów, które w ostatnim czasie czytałam. Dostałam dziwną powieść, która była tak pokręcona, że spodobała mi się. Było tu parę scen plus osiemnaście, dlatego jeśli nie czujecie się na siłach czytać o takich, to lepiej nie sięgajcie po "Grę". Jest tutaj też mnóstwo wulgaryzmów - więc jeżeli nie chcecie dorobić się bólu głowy, również nie sięgajcie. Właśnie, co do scen tylko dla dorosłych, moim zdaniem, jak na taką książkę, było ich za mało opisanych. Myślę, że gdyby dodało się więcej pikanterii, byłoby ciekawiej? Mocniej? Jeżeli jednak chcecie odkryć nową Augustę Docher, to mocno polecam. To jest coś naprawdę innego. I wiecie co? Muszę szybko nadrobić tom pierwszy Klasyki w łóżku, "Rozdrożą" czekają na mnie na półce. Reasumując, dostałam inną powieść niż zwykle czytam, ale wcale nie gorszą. Nie jest to moja typowa Beata Majewska, która swoimi powieściami wyciska ze mnie łzy. Jest to powieść, która również zostaje w głowie na dłużej. A przede wszystkim wniosek jeden, o którym pisałam wyżej. KARMA ZAWSZE WRACA. Co byśmy nie zrobili, ona wrócili, dlatego myślmy nie tylko o sobie, ale o innych. O tym, co czynimy, czy robimy coś złośliwie? A może na pokaz? A może z zemsty? "Nie czyń drugiemu co tobie nie miłe", a przede wszystkim, nie kpij z miłości... Uczucia silnego, które potrafi przetrwać wszystko. Jeśli chcecie poznać inną odsłonę autorki, serdecznie zachęcam. Ja finalnie jestem zadowolona.

Recenzja: justus_reads, Justyna Skubis

Jeśli lubicie film „Szkoła uwodzenia” to ta książka zdecydowanie przypadnie Wam do gustu! Intrygi, kłamstwa i szantaże. Wszystko to w „Grze” Augusty Docher. Jest to już druga książka z cyklu klasyka w łóżku i mam nadzieje, że nie ostatnia. Czterech bohaterów i cztery różne charaktery. Isabelle, niczym Kathryn z filmu, o którym wspomniałam powyżej - uwielbia intrygi, jest zapatrzona tylko w siebie i zrobi wszystko aby jej zdanie było najważniejsze. Umie owinąć sobie wokół palca każdego, przez co jest naprawdę groźną zawodniczką. Sebastian, typowy Casanova, który nie widzi żadnego problemu w zdobywaniu nawet zajętych kobiet. Tylko jedna wciąż mu się opiera - Isabelle, dla której jest gotowy zagrać naprawdę nieczysto. Marianna - nieszczęśliwa żona, która zakochuję się bez pamięci w innym mężczyźnie i Cecylia - niedoświadczona szesnastolatka, która zostaję jedną z ofiar intrygi. Każde z nich przeżyje na pewno niezapomnianą przygodę. Ale czy szczęśliwą? Ta książka to prawdziwa gra, w której ja osobiście nie chciałabym brać udziału. Ciężko polubić głównych bohaterów bowiem każdy z nich bez skrupułów wykorzystywał kogoś innego. Ale pomimo to byłam okropnie ciekawa jak to wszystko się zakończy. Bo niby z jednej strony była przewidywalna, ale też miała w sobie sporo zaskakujących wydarzeń. Wszystko w tej książce zostało zrobione „ze smakiem”. Nic nie jest przesadzone. Nawet sceny seksu są mocno stonowane, przez co nie czuję się przesytu. Tych scen oczywiście jest też tu niewiele, bo główny zamysł książki to tytułowa „gra” postaci, intrygi i relacje między bohaterami. Co mnie osobiście bardzo się podobało. Styl pisania autorki również zasługuje na plus. Ja nie odczuwałam jakiegoś większego dyskomfortu podczas czytania i nie przeszkadzało mi to, że momentami zwroty ze starszych lat mieszały się z językiem „nowoczesnym”. Wręcz przeciwnie, nawet bardzo mi się to podobało! Widać było wyraźnie różnicę wiekową bohaterów. I myślę, że każdy czytelnik ze względu właśnie na wiek, będzie inaczej odbierał tą książkę. Mnie się podobała i mogę ją Wam zdecydowanie polecić!

Recenzja: matka_polka_czyta, Radziszewska Paulina

Powiem Wam, że wciągnęłam się w tą „grę”. Oczywiście mowa o czytaniu, przecież nikt o zdrowych zmysłach nie chciałby wziąć w niej udziału (mam nadzieję :D). Już na pierwszych stronach autorka ostrzega nas i tłumaczy zasady zabawy, pełnej profanacji, herezji i bezczelności. Książka w żaden sposób nawet nie zbliża się do romansu, a spojenie ze sobą różnych epok daje świetny efekt. Główni bohaterowie to cztery, zupełnie odmienne pod względem charakteru i pozycji społecznej osoby. Mimo takiej odmienności łączy je cynizm, egoizm, manipulacje i liczne sekrety, przez co toczona gra jest genialna. Sebastian to zapatrzony w siebie facet, który może mieć każdą kobietę, widzi swoją osobę jako naj- we wszystkim. Marianna to spokojna romantyczka, żona, która myślami często jest w innym świecie. Ale okaże się, że jest przysłowiową „cichą wodą”. Najbardziej nie polubiłam Isabelli… Okropna z charakteru, zapatrzona w siebie, wydaje się być najgodniejszą przeciwniczką w grze, ale na szczęście dopada ją karma. Polubiłam za to młodziutką Cecylię. Typowa, troszkę głupia i naiwna nastolatka, która popełnia wiele błędów. Nasi bohaterowie grają nie tylko o miłość, ale także o życie. To właśnie ich charaktery są wyznacznikiem takiego, a nie innego rozwoju tej historii. Każda, nawet najmniejsza decyzja niesie za sobą konsekwencje, a nasi bohaterowie najczęściej nie widzą tego co najcenniejsze, nawet jeśli znajduje się na wyciągnięcie ich ręki, a stracone szanse… przepadają. Dynamiczna akcja pełna intryg, gdzie nie ma przesytu co do ilości dialogów, opisów czy seksu. Każdy element jest idealnie wyważony. Ciekawe jest również to, że książka była jednocześnie przewidywalna i zaskakująca. Bardzo polecam :).

Recenzja: bookowy_swiat_anett, Drabot Aneta

Główni bohaterzy to Sebastian, Izabela, Marianna oraz Cecylia. Każda z tych osób ma dość odmienny charakter, różnią się od siebie praktycznie wszystkim, jedyne co ich połączy to miłosna i niesamowicie brutalna gra.. Jedyny mężczyzna w tym gronie jest bardzo arogancki i cyniczny, do tego uważa się za najlepszego, typowy narcyz. Non stop zmienia swoje partnerki, aby tylko i wyłącznie zaspokoić swoje potrzeby. Kobiety wymienione wyżej znacznie się od siebie różnią pod każdym możliwym względem, wiekiem, wykształceniem czy chociażby doświadczeniem.. Łączy je to, iż każda z nich chciałaby mieć Sebastiana tylko i wyłącznie dla siebie. Ich wspólna niebezpieczna gra oparta jest na braku jakichkolwiek zasad. Książka ta oparta jest na motywach znanej powieści Pierre'a Choderlos dr Laclos "Niebezpieczne związki". "Gra" bardzo mnie wciągnęła i nie mogłam się od niej oderwać. Znajdziecie w niej wiele intryg, zawiści i podstępów, co mi się spodobało. Jest to moja pierwsza książka, gdzie nie udało mi się polubić żadnego z bohaterów. Mimo tego ich historia bardzo mnie porwała. Było to moje pierwsze spotkanie z autorką i stwierdzam, iż muszę sięgnąć również po inne jej lektury. Myślę, że Wam również przypadnie do gustu. Polecam! ☺

Recenzja: Czytamybokochamy.blogspot.com, Magdalena Zimna

Czy potrafimy słuchać własnego serca? Dać mu się porwać w stu procentach, bez żadnych uprzedzeń, nieścisłości, nie zważając na przeciwności losu? Życie bez miłości straciło, by sens. Bez niego człowiek przestaje istnieć, traci własne człowieczeństwo i staje się tylko pustą skorupą. Co się stanie w przypadku tych, którzy zaplanowali niebezpieczną grę? Czy miłość stanie się dla nich wszystkim? A może zgubi ich własna chciwość i pewność siebie? Tutaj nie znajdziecie pozytywnych bohaterów. Tu są tylko brudne, parszywe, perfidne, cyniczne, ociekające złem postacie. Patrzące na swój czubek nosa, egoizm wylewa się z nich falami, są manipulacyjne, potrafią zdradzać, uwodzić, po to, by osiągnąć swój cel. Posiadają mroczne sekrety i mimo wielu negatywnych cech normalnie ich polubiłam! Mimo ich podłości, nieczystych gier, z zapartym tchem obserwowałam rozgrywające się wydarzenia. Złościłam się na nich, ale nie byłam w stanie odłożyć książki z nimi ani na moment. Tak się dałam wciągnąć w tę nieczystą grę, że o niczym innym nie potrafiłam myśleć, tylko o tym, by jak najszybciej dojść do końca i poznać finał całej historii. Ta opowieść przyciąga jak magnes. Z jednej strony odpycha negatywnymi postaciami, w których jest tchórzliwość, niezdecydowanie, egoizm, cynizm i niezła gra aktorska, a z drugiej zachwyca oryginalnością i pomysłem na takie przedstawienie klasyki. Autorka nie bała się wziąć na warsztat znanej i cenionej powieści, tak by przekształcić ją w coś niezwykłego, skomplikowanego, zapierającego dech historii. Z jednej nici połączonej z drugą potrafiła stworzyć fascynujący obraz zdarzeń, czytając ma się wrażenie, jakby postacie żyły własnym życiem. Jakby wyzwoliły się z woli autorki i same nakreślały swoje losy, jak powinny wyglądać. Z niebywałą fascynacją czytelnik obserwuje rozgrywające się wydarzenia, zaciska zęby ze złości, z chęci potrząsania postaciami za ich postępowanie. Już wiecie, że nie znajdziecie tu pozytywnych wzorców. Jednak nie rezygnujcie przez to z czytania książki. Są tu nie tylko postacie, które traktują człowieka jak zabawki dla swojej uciechy, mizerne, tchórzliwe, egoistyczne, ale oprócz nich pojawiają się w powieści ludzkie dramaty, trudność z przejrzeniem na oczy, uświadomienie sobie prawdy i cała gama przeróżnych emocji. Idealna harmonia między starym a czymś zupełnie nowym. Dajcie zawładnąć się nieczystej grze, która wniesie do życia bohaterów wiele chaosu. Gorąco polecam!

Recenzja: szary_willk, Dudek Marta

Gra to niebezpieczna rozgrywka uczuć. Choć się tego nie spodziewają, gdy zostaną w nią wciągnięci, nic już nie będzie jak dawniej. Sebastian, Izabel, Marianna i Cecylia, bo o nich mowa prowadzą tę nierówną grę, której stawką jest miłość, uczucia, a nawet życie. Nasi bohaterowie to osoby, których nie da się lubić. Są pełni wad, próżności, chciwości i władzy. Sebastian o nim można dużo powiedzieć, niestety nic dobrego. To człowiek, który ma o sobie wygórowane zdanie. Czuję się jak pan i władca. Kobiety zmienia jak skarpetki, bawi się ich uczuciami, zdobywa i porzuca. Myśli, że mając pieniądze, może wszystko. Oj bardzo go nie polubiłam. Izabela wcale nie jest lepsza. Manipulantka, faceci to jej zabawki, śmieszy ja naiwność, wykorzysta każdą sytuację, byle w życiu było jej dobrze. Cecylia, młoda, niedoświadczona, bezradna, niestety bardzo głupiutka, momentami nie wierzyłam, że aż tak bardzo. Miała ogromnego pecha, spotykając na swojej drodze Sebastiana i Izabela. No i Marianna, kobieta już dojrzała, bardzo skryta, inteligentna, na jej zaufanie trzeba sobie zapracować. Niestety powierza je niewłaściwej osobie. Długo zastanawiałam się co napisać o tej książce. Początkowo budziła we mnie same sprzeczności. Paskudni bohaterowie, a jakby nie było cała historia to po prostu oni. Jednak warto przeczytać ją do końca, ponieważ idzie za nią ważne przesłanie. Porusza ona kwestie tego, jak w łatwy sposób możemy zniszczyć innego człowieka, a także jak szybko możemy stracić daną nam szansę nie zauważając tego, co najcenniejsze. Te ważne kwestie porusza całkowicie poboczny bohater, a jednak to one według mnie stanowią sens tej powieści. "... idioci niezauważana tego, co najcenniejsze, choćby to leżało na środku ich drogi. Przejdą, pominą, czasem rozdepczą, potkną się nawet, ale nie dostrzegą, że stracili swoją szansę". Czasu się nie cofnie, a wszystkie podjęte decyzje mają swoje konsekwencje.

Recenzja: Lady in red ola la , Sarzyńska Aleksandra

Gdybym w kilku słowach miała opisać książkę "Gra" @augustadocher_beatamajewska ,to bardzo proszę "Zniknie za rogiem czerwona spódniczka. Ale nie płaczmy, bo nie o to chodzi, by złowić króliczka, ale by gonić go..." . Zacznę od tego, że ''Gra'' to fanfic na motywach ''Niebezpiecznych związków'' Pierre'a Choderlos de Laclos, czyli słynny klasyk. Czy ta gra mnie wciągnęła? o tak, definitywnie. Przepadłam z książką w ręku do ostatniej strony. A czy bym w nią zagrała? o nie, takim hazardzistą to ja nie jestem. . Na początku książki autorka ostrzega nas, czym jest ta gra, czego możemy się po niej spodziewać. Nie ma w niej krzty przyzwoitości, za to jest prowokacja i obłuda. Jeżeli myślicie, że dostaniecie miłostkę lub romansidło, nic bardziej mylnego. Dostaniecie intrygi, podstępy, zawiść i zazdrość. Chyba nikt nie utożsami się z bohaterami tej książki, to bez wątpienia jadowite żmije. Bardzo podobało mi się połączenie epok, autorka posługuje się słownictwem używanym bardzo dawno temu, a w tej samej chwili, ten sam bohater sprawdza profil na Facebooku. Wyszło genialnie.  . Książka ukazana jest z perspektywy czterech bohaterów. Całą czwórę łączy gra, nieczysta gra, wyrachowana. Sebastian i Isabelle zaczynają grę, zasady są proste. Mężczyzna musi uwieść dwie kobiety, całkowicie inne, pod każdym względem. Marianna jest pisarką, kobieta przed czterdziestką, ma dużo starszego męża, kocha go ,ale jego ciągle nie ma. Cecylia to nastolatka, zakochuję się w pewnym chłopaku. Jej matka ma inne plany. Nie wie jednak że wyjazd na wieś do zamku Anny Rosemonde , wepchnie ją w łapy Sebastiana Valmont. Sebastian to wyrachowany uwodziciel, choć urodą nie grzeszy, sprytny łowca, świetnie wczuwa się w rolę i gra dopóki nie osiągnie celu. Zdobyta kobieta nie jest już mu do niczego potrzebna. Isabelle intrygantka numer jeden. manipulatorka, chciwa kobieta, nie cofnie się przed niczym. Jest główną nagrodą w tej chorej grze. . Kto okaże się zwycięzcą, a kto już nigdy w nic nie zagra? Odsyłam oczywiście do książki. . Bardzo podobała mi się ta książka, myślę, ze sam diabeł mógłby rozdawać karty w tej grze.

Recenzja: ANSZPI, Aneta Szpiłyk

Cztery różne osoby, każda inna, każda z innymi zasadami, a jednak łączy ich Gra. Brak zasad, brak reguł. Sebastian zgadza się na układ z Izabellą, ma zaciągnąć do łóżka młodziutką Cecylię i dojrzałą Mariannę. Wygraną jest sex z Izabellą. Mężczyzna chce wygrać, chce się zabawić, nie myśli o konsekwencjach swoich czynów, o uczuciach swoich kochanek. Niszczy ich życie. Wszystko się jednak komplikuje, stają się rzeczy niezaplanowane: ciąża, samobójstwo, okaleczenie, wyrzuty sumienia, kolejne samobójstwo, przedawkowanie narkotyków. Bohaterowie kończą grę w inny sposób niż planowali. Ich życie jest niespełnione, stracone. Gra to książka pokazująca jak bogaci ludzie potrafią iść do celu po "trupach", jak nie liczą się z innymi, bawią się uczuciami. Jest to książka oryginalna, rzadko spotykana, nie wiem jak określić mój stosunek do niej. Nie polubiłam jej, ale też nie czuje do niej niechęci. Jest to coś innego co czytam, intrygującego. Na pewno nie spodziewałam się takiego zakończenia całej gry, efekt zaskoczenia murowany.

Recenzja: mopsowe.czytanie , Rambowicz Agnieszka

~Ze względu na remont posiadłości Marianna przebywa w zamku Anny Rosemonde. Jej prawie czterdzieści lat starszy mąż podróżuje i praktycznie się nią nie interesuje. Wydawać by się mogło, że pisarka ma idealny czas, aby skupić się na swojej pracy. Niestety ktoś skutecznie jej w tym przeszkadza. Zapatrzony w siebie i nie uznający porażki Sebastian, siostrzeniec Anny. Mimo, iż nie należy do najprzystojniejszych mężczyzn potrafi zawrócić w kobiecej głowie. Za wszelką cenę próbuje oczarować kobietę, która swoją oziembłością stara się ostudzić jego zapędy. W krótkim czasie do zamku przybywa również piętnastoletnia Cecylia z matką. Nastolatka zakochała się w starszym o pięć lat chłopaku pochodzącym z wielodzietnej rodziny, którego nie akceptują jej rodzice. Problemy finansowe powodują, że mają wobec niej zupełnie inne plany, a obiekt zainteresowania córki nie jest w nich uwzględniony. Bohaterów połączy intryga wymyślona przez wyrachowaną i pozbawioną skrupułów Isabelle, przyjaciółkę i jednocześnie byłą kochankę Valmonta. Jak zakończy się niebezpieczna gra, w której nie ma zasad? Z jakimi konsekwencjami przyjdzie się zmierzyć bohaterom? ~ Autorka ostrzega, że nie pokochamy żadnego z bohaterów i ma rację. Pozbawieni zahamowań i wyrzutów sumienia dążą jedynie do osiągnięcia własnych celów. Każdy z nich jest bezwzględny, perfidny i obłudny. Konsekwencje ich poczynań są dramatyczne. Książka przepełniona jest emocjami, pożądaniem i intrygami, których jest tak wiele, że można się pogubić. Lektura całkowicie mnie pochłonęła i nie byłam w stanie się od niej oderwać. Brutalna prawda o bohaterach mnie zszokowała, niektórzy nie posiadali choćby jednej pozytywnej cechy. Ostatecznie żadnej z tych osób nie było mi żal. Zdecydowanie polecam tę książkę!

Recenzja: ksiazkipaniinformatyk, Stolarek Joanna

Izabela, Marianna, Cecylia i Sebastian. Te cztery osobistości, różniące się od siebie pod każdym względem, połączy miłosna i zarazem brutalna gra. Kto steruje całą sprawą i pilnuje, aby wszystko szło zgodnie z planem? Komu uda się wytrwać do końca i wyplątać z tego skomplikowanego węzła? W tej grze wszystkie chwyty są dozwolone, a ceną jest ludzkie życie. Już na samym początku “Gry” autorka ostrzega, że nie jest to słodka historia miłosna, a bohaterowie nie są stereotypowi i prawdopodobnie nie uda nam się polubić żadnego z nich. Ja się całkowicie z tym zgadzam! Relacje łączące Izabelę, Mariannę, Cecylię i Sebastiana są niepoprawne, fałszywe. Inicjator całej rozgrywki nie cofa się przed niczym, sięga po najbrutalniejsze sztuczki, aby osiągnąć swój cel. Ta książka wzbudziła we mnie bardzo dużo emocji, wielokrotnie czułam się zgorszona, ciężko było mi zaakceptować decyzje i zachowania bohaterów, ale mimo to brnęłam w to dalej, bo ciekawość była silniejsza. Chciałam za wszelką cenę dowiedzieć się, jaki będzie koniec tej historii i kiedy do niego dotarłam, byłam naprawdę zaskoczona! Całe to wszechobecne zepsucie i obłuda nadaje tej książce niepowtarzalnego klimatu. Jest jednak jeden szczegół, który trochę przeszkadzał mi w jej odbiorze. “Gra” oparta jest na motywach powieści wydanej pod koniec 18 wieku. Oznacza to, że w znalazły się tutaj sytuacje specyficzne właśnie dla tamtych czasów, z tym że osadzono je w teraźniejszości. Czasami czułam się, jakbym miała rozdwojenie jaźni. Miejsca, zachowania, czy słownictwo pasowało do przeszłości, ale ktoś nagle wyciągał telefon/laptopa i miał na sobie dżinsy zamiast obszernej eleganckiej sukni. Mimo tego jestem na tak! Intryga pomiędzy bohaterami była wyśmienita, szokowała. Ta książka spodoba się każdemu, kto ma ochotę oderwać się na moment od uroczych romantycznych historii, polecam!

Recenzja: Velaris' Library, Skrzypalik Kinga

Kolejna książka z serii "Z klasyką w łóżku" Augusty Docher. Po raz kolejny autorka postanowiła nieco przerobić słynną klasykę. Tym razem na celowniku pojawiła się powieść "Niebezpieczne związki" Pierre'a Choderlosa de Laclos, które niejednokrotnie były przenoszone na ekran. Chyba najbardziej znaną ekranizacją tej powieści jest film "Szkoła uwodzenia" z Sarah Michelle Gellar, Rese Whitherspoon oraz Ryan'em Phillip. Sebastian, Izabela, Marianna i Cecylia. Nasi bohaterowie w książce. Jedyny mężczyzna w tym gronie - cyniczny, wyrachowany, bezwględny. Kocha jedynie siebie samego. Trzy kobiety, ale różniące się między ssobą wszystkim: wiekiem, pozycją społeczną, doświadczeniem. Ich losy połączą się w jedną zagmatwaną historię. Całą czwórkę połączy gra pozbawiona reguł. Los bywa przewrotny i nic nie jest przesądzone. Jedno jest pewne, wszyscy wezmą w niej udział, ale tylko dwoje z nich będzie mieć świadomość, że w niej uczestniczy. Muszę przyznać autorce, że niebywale wychodzą jej fanfici. Ten to już jej drugi. I po raz drugi nie czytałam książki oryginalnej. Czy żałuję? Nie, chyba nie. Ogólnie nie przepadam za klasyką samą w sobie. Cieszę się, że są takie osoby jak Augusta Docher, które mają odwagę modyfikować książkę według własnych upodobań. Jestem fanką filmu "Szkoła uwodzenia", ale zaczytując się w tą powieść miałam wrażenie, że przeniosłam się wraz z bohaterami do ekranizacji. Pamiętam, że w samym filmie polubiłam niektórych bohaterów, tak tutaj chyba nie było postaci, którą bym polubiła. Nawet się nie starałam. Co nie zmienia faktu, że książkę przeczytałam z przyjemnością. Zacznijmy od jedynego męskiego głównego bohatera - Sebastiana. To dupek, manipulator i bajerant na potęgę. Nie interesują go żadne uczucia, nikt poza nim samym. Ważne, by być "na powierzchni". Isabell to typowa s. Tu musi być cenzura. Perfidna, wyrafinowana, zła do szpiku kości. Dlaczego? Nikt tego nie wie. Jaki był cel gry, którą wymyśliła? Chciała się zabawić i strasznie się jej nudziło. Poza tym potrzebna jej była mała zemsta. Marianna i Cecylia to dwie naiwne kobiety, które czystym przypadkiem znalazły się w okrutnej grze, rozgrywanej przez dwie nikczemne osoby. Nic dziwnego, że uległy czarom Sebastiana. Nie było kobiety, która by nie uległa. Nikt z nich nie dba o konsekwencje, a te będą katastrofalne w skutkach. Zwykły zakład skończy się tragicznie. Autorka świetnie połączyła wyrafinowane słownictwo z wulgaryzmami. Książka łączy się w logiczną całość i tworzy świetną historię. Zastosowanie narracji czterech bohaterów powoduje postrzeganie historii z czterech różnych perspektyw. Książka z niespotykanym zakończeniem. Do ssamego końca nie byłam pewna jak dalej potoczą się losy naszych bohaterów. Czy Sebastian otrzyma obiecaną nagrodę? Czy Isabell znowu wygra i postawi na swoim? Muszę was jednak ostrzec. Takiego zepsucia i obłudy nie widziałam w żadnej książce. Czytacie ją na własną odpowiedzialność.

Recenzja: www.libraryofvelaris.blogspot.com, Kinga Skrzypalik

Kolejna książka z serii "Z klasyką w łóżku" Augusty Docher. Po raz kolejny autorka postanowiła nieco przerobić słynną klasykę. Tym razem na celowniku pojawiła się powieść "Niebezpieczne związki" Pierre'a Choderlosa de Laclos, które niejednokrotnie były przenoszone na ekran. Chyba najbardziej znaną ekranizacją tej powieści jest film "Szkoła uwodzenia" z Sarah Michelle Gellar, Rese Whitherspoon oraz Ryan'em Phillip. Sebastian, Izabela, Marianna i Cecylia. Nasi bohaterowie w książce. Jedyny mężczyzna w tym gronie - cyniczny, wyrachowany, bezwględny. Kocha jedynie siebie samego. Trzy kobiety, ale różniące się między ssobą wszystkim: wiekiem, pozycją społeczną, doświadczeniem. Ich losy połączą się w jedną zagmatwaną historię. Całą czwórkę połączy gra pozbawiona reguł. Los bywa przewrotny i nic nie jest przesądzone. Jedno jest pewne, wszyscy wezmą w niej udział, ale tylko dwoje z nich będzie mieć świadomość, że w niej uczestniczy. Muszę przyznać autorce, że niebywale wychodzą jej fanfici. Ten to już jej drugi. I po raz drugi nie czytałam książki oryginalnej. Czy żałuję? Nie, chyba nie. Ogólnie nie przepadam za klasyką samą w sobie. Cieszę się, że są takie osoby jak Augusta Docher, które mają odwagę modyfikować książkę według własnych upodobań. Jestem fanką filmu "Szkoła uwodzenia", ale zaczytując się w tą powieść miałam wrażenie, że przeniosłam się wraz z bohaterami do ekranizacji. Pamiętam, że w samym filmie polubiłam niektórych bohaterów, tak tutaj chyba nie było postaci, którą bym polubiła. Nawet się nie starałam. Co nie zmienia faktu, że książkę przeczytałam z przyjemnością. Zacznijmy od jedynego męskiego głównego bohatera - Sebastiana. To dupek, manipulator i bajerant na potęgę. Nie interesują go żadne uczucia, nikt poza nim samym. Ważne, by być "na powierzchni". Isabell to typowa s***. Tu musi być cenzura. Perfidna, wyrafinowana, zła do szpiku kości. Dlaczego? Nikt tego nie wie. Jaki był cel gry, którą wymyśliła? Chciała się zabawić i strasznie się jej nudziło. Poza tym potrzebna jej była mała zemsta. Marianna i Cecylia to dwie naiwne kobiety, które czystym przypadkiem znalazły się w okrutnej grze, rozgrywanej przez dwie nikczemne osoby. Nic dziwnego, że uległy czarom Sebastiana. Nie było kobiety, która by nie uległa. Nikt z nich nie dba o konsekwencje, a te będą katastrofalne w skutkach. Zwykły zakład skończy się tragicznie. Autorka świetnie połączyła wyrafinowane słownictwo z wulgaryzmami. Książka łączy się w logiczną całość i tworzy świetną historię. Zastosowanie narracji czterech bohaterów powoduje postrzeganie historii z czterech różnych perspektyw. Książka z niespotykanym zakończeniem. Do ssamego końca nie byłam pewna jak dalej potoczą się losy naszych bohaterów. Czy Sebastian otrzyma obiecaną nagrodę? Czy Isabell znowu wygra i postawi na swoim? Muszę was jednak ostrzec. Takiego zepsucia i obłudy nie widziałam w żadnej książce. Czytacie ją na własną odpowiedzialność.

Recenzja: Kobieta_inspiruje, Poneta Dorota

Każdy dzień jest dobry by wspomnieć Wam o kolejnej historii, która jest idealna na letni wieczór, ale i nie tylko, bo podejrzewam, że jesienią jeszcze mocniej mogłabym wkręcić się w fabułę. Druga część "Z klasyką w łóżku" od Augusty Docher nosi tytuł "Gra" i jest on totalnym odzwierciedleniem tego, co pisarka dla nas przygotowała. To chyba pierwsza książka, w której nie znalazłam bohatera, który byłby przeze mnie lubiany. Nie wiem jak się to stało, przez chwile nawet próbowałam kogoś polubić, jednak z marnym skutkiem, dlaczego? O tym przeczytacie trochę niżej. Mimo braku sympatii do nich to historia tej czwórki porwała mnie na tyle by siąść, przeczytać, ale czy skłoniła do większych przemyśleń? Raczej nie, jest to typowa fikcja literacka, którą uwielbiam, ale nie zostaje ona w mojej głowie na zbyt dług. Zastanawiałam się raczej przez wszystkie strony czy taka parszywość i zakłamanie ze strony ludzkiej jest możliwa. Chociaż doskonale sobie zdaje sprawę, że na świecie dzieją się okropne krzywdy, to zetknięcie z taką obłudą w książce było dla mnie czymś nowym. Ale przejdźmy do rzeczy! "Nie dowie się nigdy, jakie rozterki trapią jego żonę, kobietę, która przysięgała mu miłość, wierność i uczciwość. I choć te wartości, te wszystkie piękne deklaracje i zobowiązania są dla wielu nic nieznaczącymi słowami, dla mnie stanowią sedno naszego bytu. Jesteśmy słowami, wypowiedzianymi i przemilczanymi, tkwiącymi w naszych głowach i sercach." Sebastian, Isabelle, Marianne i Cecylia grają w grę, w której nie ma dosłownie żadnych zasad. Za to nagrody są DWIE. Najpierw Sebastian ma znaleźć w swoim łóżku Panią C. oraz Panią M. a nagrodą główną będzie cudowna pani Isabelle. Proste prawda? Skąd więc tyle tej złości we mnie? Gdyby nie było to wszystko tak skrupulatnie, dobrze opisane, to w życiu bym nie powiedziała, że Sebastian jest takim dupkiem, który zawsze potrafi postawić na swoim, a do tego manipuluje każdym z niewyobrażalną łatwością. Gdy słuchasz tego co mówi, dosłownie się rozpływasz, ale gdy tylko wejdziesz wgłąb jego myśli, to trafia cie szlag. Automatycznie. Dlatego, że jest dupkiem przez duże D. Nie zwraca uwagi na to, że kogoś krzywdzi, ktoś cierpi, czy ktoś ma w ogóle jakieś uczucia. Ma dostać to co chce i nie interesuje go nic po za tym. Aż się denerwuje jak o nim pisze! To właśnie głownie jego wina, że ta książka wzbudza we mnie takie emocje, do tego dochodzą trzy panie, które, no cóż, nie są wcale lepsze od gentlemana wspomnianego wyżej. Mogłabym napisać, że nie lubię tej książki, ale to nie prawda. Bardzo mi się ona podobała mimo wszystko. Jest bardzo życiowa i bardzo teraźniejsza. Ciężko mi to ubrać w słowa, ale czytając ją miałam wrażenie, że jest ona z mocnym przesłaniem. Jakim? To już musicie doczytać sami! Tyle emocji kłębi się we mnie, że nie chce opowiadać Wam więcej, by za dużo nie zdradzić.

Recenzja: Blonderka.pl, Agnieszka Rybska

Życie w świecie elit bywa niełatwe, ciągle intrygi, domysły i podchody. Nikt tu nie jest idealny, lecz każdy ma swoje pragnienia. On jest jeden, one są trzy… Jesteście gotowi na grę której przebieg Was zaskoczy? Ta książka mnie naprawdę zszokowała. Pokazała do czego zdolny jest człowiek, gdy pragnienie staje się najważniejsze. Sebastian to dojrzały mężczyzna, który nie jest nad wyraz przystojny, lecz jednak ma coś takiego w sobie, że przyciąga płeć przeciwną. Marianna to urocza kobieta, pisarka, która ma dużo starszego męża. Cecylia to niedoświadczona nastolatka, zakochana w młodzieńcu nie ze swoich sfer, więc jej miłość jest zakazana. Isabella to dojrzała kobieta, która zna swoją wartość, kocha mężczyzn i nie zna odmowy. Te 3 z pozoru różne panie, nie mające ze sobą nic wspólnego złączy Sebastian! To on zacznie z nimi grę… namiętną, brutalną i pełną intryg, które zaczną wymykać się spod kontroli! Tutaj nie znajdziecie lekkiego romansu, lecz opowieść o tym jak kończy się igranie z uczuciami!

Recenzja: https://www.instagram.com/wioletreaderbooks/, Wioleta Kuflewska

„Przed czym Was ostrzegam ? Przed trucizną sączącą się z każdej strony, przed nieprawością i złem.” Tak autorka wprowadza nas w swoją książkę. Co to oznacza? Co znów wyczarowała dla nas Augusta Docher? Czwórka graczy, każdy ma inny cel. Kto mówi prawdę, a kto kłamie ? Ulegnij pokusie i wejdź do świata, który rządzi się swoimi prawami. W którym dominuje władza, pycha oraz intryga. Dowiedz się, kto zyska Twoją sympatię, a kto od początku będzie Twoim wrogiem... „Obojętność nie wystarczy, by rozmyślać nad strategią dotarcia do jej zamkniętego na cztery spusty i kłódkę serduszka.” Czterech bohaterów, którzy są w różnych sytuacjach i położeniach. Są w różnym wieku, ale wszyscy mają jakieś tajemnice i kłamstwa w rękawie. Gra toczy się o to, kto uzyska największą przewagę i zgarnie całą pulę. Trzy kobiety i jeden mężczyzna. Wszyscy inni, a jednak tacy sami. Coś ich łączy, ale co ? Sebastian jest jedynym samcem w tej grupie, miły choć nieprzewidywalny, uroczy, choć bije z niego chęć władania wszystkim. Czy on jest tym, który kłamie czy on jako jedyny mówi prawdę? "To fikcja. Nic co istnieje naprawdę.” Marianna, Cecylia i Izabela trzy kobiety w różnym wieku, z różnymi priorytetami, ale łączy je jedna cecha. Nie są odporne i wszystkie trzy złamią przekroczą swoje granice. Każda z nich inna, każda z nich skończy inaczej, ale każda opowie swoją historię. Intryga, która pochłania czytelnika, gra, która może okazać się zabójcza - zdecydujesz się podjąć wyzwanie i zagrać czy zrezygnujesz na wejściu ? Muszę przyznać się bez bicia, nie gustuję w takich gatunkach, ale pewnie myślicie, co mnie skłoniło do lektury, a co więcej do patronatu ? Ciekawość i ryzyko. Jestem ciekawa nowych smaków, a to zdecydowanie jest nowy, smaczny kąsek, różniący się od innych. Trochę klasyki, trochę nowoczesności. Mieszanka dwóch odległych nurtów, które wykonują tu świetną robotę i wciągają w otchłań zagadek, ale również irytacji. Bo nie obejdzie się bez oceny bohaterów, ale nie będzie to ocena dobra, lecz sprawiedliwa. Ciekawy zabieg zastosowany przez autorkę, to także czterech narratorów, cztery punkt widzenia, więc wiemy, co siedzi w głowie każdego z nich i jakie przesłanki kierują nimi. Druga rzecz, poza opisem, która przyciąga wzrok to okładka. Okładka, która elektryzuje oraz przykuwa uwagę swoim seksapilem i wytrawnością. Idealnie wkomponowuje się w treści zawarte w książce. Myślę że jest to tytuł idealny, aby odpocząć od ciężkich erotyków, mafiosów, a zagłębić się trochę w klasyczną ucztę zmysłów, wykwintną rozkosz, ale czy na pewno wszystko skończy się szczęśliwie ? Kto odniesie w tej grze zwycięstwo, a kto poniesie dotkliwą porażkę ? Przekonaj się sam. Tytuł zaskakujący, wciągający i zdecydowanie różniący się od innym. Pozytywne zaskoczenie tego lata!

Recenzja: Kobieta z książką, Magdalena Sobieszczyk

„Gra” to najnowsza powieść Augusty Docher, czyli Beaty Majewskiej wydana w serii „Z klasyką w łóżku”. Po raz kolejny autorka zachwyca nietuzinkowym podejściem do literatury i opowiadanej historii. To co niezwykle cenię w twórczości autorki to powiew świeżości, bowiem nie powiela ona pomysłów i schematów, a zawsze szuka oryginalnych rozwiązań, które zaskoczą czytelnika. W morzu wydawanych tytułów, gdzie często spotykamy książki pisane na ilość a nie jakość „Gra” zdecydowanie zasługuje na uwagę. Już sama okładka przykuwa wzrok, jednak treść jest jeszcze lepsza. Zawsze zastanawiałam się, czy może podobać nam się książka, w której wszyscy bohaterowie nas denerwują. Dziś znam odpowiedź - może. Sebastian - zapatrzony w siebie, irytujący narcyz. Izabela, Marianna, Cecylia - trzy kobiety, każda inna, zupełnie odmienna od drugiej, ale czy na pewno? Czy rzeczywiście są aż tak różne? A może to tylko pozory i gra? Gra, w której wszystkie chwyty są dozwolone. Kto wygra? Jakie będą konsekwencje przegranej? To historia o manipulacji, ludzkiej naiwności, o tym jak wbrew pozorom łatwo można wykorzystać zaufanie drugiego człowieka. Napisana lekko i przystępnie, sprawia, że nawet nie wiemy, kiedy nadchodzi finał. Polecam! Emocje gwarantowane, a po lekturze pewnie nic już nie będzie takie samo!

Recenzja: sylwiabachleda_autorka, Bachleda Sylwia

Trzy kobiety, jeden mężczyzna. Czy to przepis na gorący erotyk? Pewnie tak mogłoby być, ale w książce @augustadocher_beatamajewska nic nie jest takie prostolinijne. Już na samym początku zostajemy ostrzeżeni przez autorkę, że na próżno nam szukać tu bohaterów, z którymi moglibyśmy się utożsamić. Pff.. ale jak to? Z żadnym? Nie wierzyłam, że wszyscy będą tacy... podli czy naiwni i źli do szpiku kości. Przecież to książka, nie prawdziwy świat, musi się trafić bohater, do którego poczuje sympatię... No cóż, tak się nie stało, ale w żaden sposób nie wpływa to na jakość książki, wprost przeciwnie! Jak już otworzyłam na pierwszej stronie, ciężko było oderwać się od lektury, a nawet kiedy musiałam to zrobić, moje myśli biegały wokół "Gry" , która rozpoczęła podła Isabelle i jej przyjaciel Sebastian. Na czym ona polega? Cecylia i Marianne, mają rozłożyć nogi przed Sebastianem. Nagroda? Noc z Isabelle. Zasady? Brak zasad. Proste? Sebastian wywróciłby oczami, łatwizna! Dla normalnego człowieka, okrutne. Dzięki Bogu albo raczej Autorce, że mamy możliwość, wejść do głowy każdego z głównych bohaterów, inaczej tak samo jak Marianna i Cecylia początkowo dałabym się nabrać na urok Sebastiana Valmont. Dar manipulowaniem ludźmi ma we krwi. Facet mówi jedno, myśli drugie. Oczywiście słowa, jakie padają z jego ust, to czysta poezja, zaś myśli... brrr. A wszystko po to, by Gra mogła trwać, by być zwycięzcą. Dla Sebastiana uczucia innych nie są istotne, ma swój cel i idzie do niego po przysłowiowych trupach. To narcystyczny, bezduszny bohater, z wybujałym ego, którego uwierzcie, nie da się polubić. Sama książka, to swego rodzaju ostrzeżeniem, przed światem, w jakim przyszło nam żyć, przed łatwowiernością. Ile razy zaufaliśmy nieodpowiedniej osobie? Zapewne nie jeden raz... "Gra" jest do bólu prawdziwa, dlatego gorąco Wam ją polecam!🔥

Recenzja: zozo.land, Łazarczyk Zofia

Jest to książka oparta na motywach znanej i wielokrotnie ekranizowane powieści Pierre'a Choderlos dr Laclos, Niebezpieczne związki. • Samo to bardzo zniechęciło mnie do przeczytania tej książki. Jednak z każdym kolejnym rozdziałem ta historia zaczęła mnie wciągać. • Opowiada ona o Sebastianie, Izabeli, Mariannie i Cecylii, którzy uzbrojeni są w piekielnie silne charaktery. Każde z nich zupełnie różne i przy tym bardzo wyraziste. Prowadzą niebezpieczną grę, w której najważniejszą zasadą jest brak zasad. Pełno w niej intryg, manipulacji oraz namiętności. • Dzięki narracji pierwszoosobowej możemy poznać intencje i pobudki naszych bohaterów. Próbujemy się z nimi utożsamiać, jednak jest to raczej niemożliwe. Sami się o tym przekonacie kiedy zaczniecie ją czytać. • Autorka dopracowała tą książkę w każdym calu i do niczego nie mogę się przyczepić. Wszystko jest przemyślane oraz doszlifowane. Nie pozostaje mi nic innego jak zapoznać się z pozostałymi książkami tej autorki.

Recenzja: Detektyw Książkowy, Natalia Kleczewska

Jeżeli od dłuższego czasu obserwujecie mojego bloga, to na pewno zauważyliście, że bardzo lubię twórczość Augusty Docher. Tak naprawdę tę autorkę biorę w ciemno i czytam jej każdą powieść. No dobra, prawie każdą. Kiedy zobaczyłam w zapowiedziach Editio Red nową prozę Pani Docher to od razu wiedziałam, że chcę tę książkę przeczytać. A dlaczego? Ano byłam ciekawa tej herezji i szaleństwa spod jej pióra. Czy moje oczekiwania zostały spełnione? A może żałuję, że sięgnęłam po "Grę"? Szczerze? Sama nie wiem czy jestem zadowolona z tego spotkania, ponieważ nie polubiłam żadnego głównego bohatera. A doskonale wiecie, że uwielbiam mieć swoich pupili w lekturach! Jak do tego doszło, iż Cecylia, Marianna, Izabela i Sebastian nie zyskali mojej sympatii? Jak do tego doszło? Otóż... wszystko zaczęło się do "Gry"! Słuchajcie, dawno nie czytałam żadnej powieści gdzie żaden bohater nie przypadł mi do gustu! Nie wiem dlaczego zrobiła to autorka, ale stworzyła tak zawistne, złe, egoistyczne okropne charaktery, że aż brak mi słów, żeby ich opisać. Ale szczerze? Z jednej strony na co dzień mamy do czynienia z przeróżnymi osobowościami i nie każdy jest dobry i słodki. Może właśnie dlatego Augusta Docher stworzyła takich intrygantów i manipulatorów? Aby pokazać nam, że nie wszystko jest tylko czarne, albo białe. Ludzie kierują się różnymi wartościami w życiu, a czasem nawet wyłącznie pożądaniem! Tak narzekam na bohaterów i w ogóle, ale cała powieść została naprawdę dobrze napisana. Wciąga, szokuje i zostawia czytelnika w ogromnym osłupieniu. Moim skromnym zdaniem jest to jedna z najlepszych książek Pani Augusty. Nie są to odgrzewane kotlety mimo, iż jest to "fanfik" na motywach klasyka. Pisarka zniosła się na wyżyny i stworzyła odważną i pikantną powieść z czarnymi charakterami! Nie liczcie na słodką opowiastkę z motylkami i scenami seksu z miłości. Miłość..... no właśnie. Czy w "Grze" ktoś w ogóle kochał? Moim zdaniem tak, ale zostawię to dla siebie. "Gra" to mocna, seksowna, pikantna, a nawet troszeczkę kontrowersyjna opowieść, która wzbudza w czytelniku ogromne emocje. Ja nie znałam Pani Docher od tak odważnej strony! "Rozdroża" były dobre, ale "Gra" jest znakomita i szalona w każdym zdaniu. Uwielbiam tę powieść, a jednocześnie nienawidzę bohaterów!

Recenzja: www.zuzkapisze.pl , Zuzanna Dudko

Z twórczością Augusty Docher miałam do czynienia jakiś czas temu. W swojej biblioteczce posiadam książkę "Rozdroża" o której Wam już pisałam. Tym razem skusiłam się na kolejny tom z cyklu "Z klasyką w łóżku" i dziś nadszedł czas na jej recenzję. Pożądanie, którego nie da się powstrzymać i pokrętne intrygi w brawurowej powieści opartej na klasyce romansu! Sebastian, Izabela, Marianna i Cecylia. Jedyny mężczyzna w tym gronie ― cyniczny, wyrachowany, bezwzględny. Kocha tylko jedną osobę na świecie ― siebie samego. Trzy kobiety ― różne pod niemal każdym względem: wieku, pozycji społecznej, doświadczenia. Ich losy splotą się w skomplikowany węzeł. Tę czwórkę połączy gra. Miłosna i równocześnie brutalna, pozbawiona reguł, za to pełna ostrych fauli. Zdawać by się mogło, że pierwsi odpadną z niej początkujący gracze, lecz los bywa przewrotny. Pewne jest jedno: wszyscy wezmą udział w rozgrywce na śmierć i życie. Kto zostanie na planszy? Gra to fanfic oparty na motywach znanej, wielokrotnie przenoszonej na ekran powieści Pierre’a Choderlosa de Laclos Niebezpieczne związki. Profanacja? Szaleństwo? Herezja? Ależ tak! Te słowa pasują idealnie także do bohaterów opisanych przez Augustę Docher. Czy odważysz się zagłębić w ten świat razem z nimi? Tylko uważaj ― Gra, jak to gra, potrafi wciągnąć i uzależnić! Augusta Docher "Gra" - recenzja Mimo, że poprzednia książka tej autorki nie do końca trafiła w moje klimaty, postanowiłam skusić się na ten egzemplarz. Sporo o niej słyszałam, jej premiera to było wielkie BUM! więc musiałam mieć ją w swojej kolekcji. Dziś jestem już po lekturze. Czy tym razem historia zapisana na kartkach zrobiła na mnie większe wrażenie? "Gra" to historia o tym ile człowiek jest w stanie zrobić kiedy chce osiągnąć cel, manipulacji, kłamstwie i dwulicowości. Znajdziecie w niej mężczyznę bez skrupułów, który myśli tylko i wyłącznie o zaspokojeniu swoich potrzeb, największym podrywaczu w Paryżu i dupku, bo tylko to określenie do niego pasuje idealnie. Kolejną postacią jest łasa na pieniądze, kantująca wszystkich kobieta; pisarka o której nie można za dużo powiedzieć oraz nastolatka żyjąca na garnuszku mamusi. Każdy z bohaterów jest inny i należy do innej bajki. Połączy ich gra w której seks jest najważniejszy. W tej grze wszystkie granice zostają przekroczone. Po raz pierwszy w książce spotkałam się z niechęcią do każdego z bohaterów. Do tej pory w każdej po którą sięgałam był bohater, który wywoływał we mnie współczucie lub moją sympatię - tutaj nic takiego nie miało miejsca. Można powiedzieć, że wzbudzali oni moją niechęć - dosłownie. Każdy z nich posiadał cechy, których większość z nas nie cierpi w ludziach - pychę, próżność, wyniosłość. Biło od nich złą energią. Mimo wszystko z zaciekawieniem czytało mi się ich losy, które w pewnych momentach, zaskakiwały. Szczerze mówiąc, to nie spodziewałam się, że tak daleko mogą posunąć się kobiety pod wpływem głównego bohatera - Sebastiana. Jak tragiczne mogą okazać się ich losy? Czy kobiety są aż tak zaślepione? Do czego się posuną w tej grze? Książka wywołuję masę uczuć - potrafi zdenerwować czy zniesmaczyć. To fajny zabieg, bo powieści wywołujące tyle różnych, czasem sprzecznych emocji, zaliczają się do tych najlepszych. "Gra" to książka dla osób, które lubią oryginalne, kontrowersyjne i nietuzinkowe historie. Wielbicielki romansów z pewnością będą oczarowane, ale myślę, że osoby stroniące od tego gatunku również odnajdą się w tej opowieści. Tym razem Augusta Docher sprawiła, że dałam się porwać i jestem bardzo zadowolona po przeczytaniu tej historii. To coś zupełnie innego po co sięgałam do tej pory i pozostawiło we mnie bardzo dużo przeróżnych wrażeń, po których chyba będę musiała się otrząsnąć, a to wymaga czasu... A Ty, wejdziesz w taką grę? Mieliście okazję poznać tę historię? Znacie twórczość Augusty Docher?

Recenzja: Tusz_na_papierze , Dzwonkowska Oliwia

Ile jesteś w stanie zrobić, aby osiągnąć cel? Czy podczas spełniania warunków gry, parzysz, czy nie krzywdzisz drugiego człowieka? Ile wyrachowania, cynizmu, bezduszności i pychy może być w jednym człowieku? A co jeśli te cechy i wiele innych ma 4 osób o bardzo mocnych charakterach wszystko ocieka erotyzmem i pożądaniem? Augusta Docher stworzyła współczesną wersję "Niebezpiecznych Związków" P. C. de Laclos'a. "Gra" to opowieść o sile manipulacji, o niszczycielskiej grze, dążącej do zaspokojenia potrzeb. Dorosły mężczyzna, największy podrywacz w Paryżu, zadufany w sobie dupek, chciwa kobieta, wykorzystująca i niszcząca życie innych; szara, nijaka pisarka i nastolatka, żyjąca pod wiecznym batem matki. Tak różne osobowości i jedna gra. Gra o ludzką godność, a raczej jej brak. Gra, gdzie żądza, popęd seksualny są wyznacznikami zachowań. Granice przyzwoitości zostają przekroczone. Zdrada, manipulacja w najczystszej postaci, niszczenie reputacji. Walka o miłość przeplata się tu z najgorszymi ludzkimi słabościami i pragnieniami. Na pierwszym planie ukazana jest ludzka pycha, marzenia i bezwzględność. Sam erotyzm jest dodatkiem, wokół którego toczy się cała akcja. Książka Augusty Docher Was zmiażdży, pozbawi wszelkich nadzie, przewartościuje i zaskoczy. Kto będzie królem gry? Kto osiągnie zamierzony cel? Jedno wiadomo, rozgrywka toczy sie nie tylko o zaspokojenie żądzy i miłość ale i o życie.

Recenzja: zaczytanaori.blogspot.com, Paula Oruba

„Jeśli liczycie na to, że utożsamicie się łatwo i szybko z główną bohaterką, spotka was duże rozczarowanie bo bohaterki są trzy: Cecylia, Marianna i Isabelle, ale uwierzcie, nie ma w kum wybierać” tak ujęła to autorka i się z tym zgadzam. Poznajemy także Sebastiana, którego uśmierciłabym już w połowie książki, ale co do pozostałych dziewczyn...faktycznie nie były lepsze. Są pikantne sceny, jest erotyk, jest rywalizacja i zacięta gra więc... czego chcieć więcej! Książkę czyta się szybko, liczy 318 stron ale totalnie nie idzie tego odczuć. To nie pierwsza książka, którą czytam gdzie nie da się polubić żadnego z bohaterów ale już przestaje mi to przeszkadzać. Wręcz staje się to dla mnie fascynujące pod pewnym względem. Z zaciekawieniem śledziłam losy bohaterów, a zakończenie... wbiło mnie w fotel, losy niektórych bohaterów także były dla mnie zaskoczeniem, ba! I to jakim! Fajna książka, idealna na leniwe wieczory z dobrym winkiem. Polecam.

Recenzja: instagram.com/madziara.malfoy, Magdalena Spirydowicz

Gra Jest to nietypowa książka erotyczna z nutą klasycznego romansu i rywalizacji. Mamy czterech bohaterów. Trzy kobiety Izabelę, Mariannę i Cecylię. W tym wszystkim dodatkowo jednego mężczyznę Sebastiana. Jest to opryskliwy i wyrachowany człowiek. Zbyt pewny siebie, coś w stylu narcyza. Natomiast te kobiety bardzo ciężko opisać. Każda jest inna ale jednocześnie taka sama. Różnią się wiekiem, pracą, charakterem i wszystkim innym. Jednak łączy je właśnie ten mężczyzna. Sam tytuł wskazuje że jest to gra. Gra bez reguł , bez zasad i bez ograniczeń. Wszystko jest możliwe a więc ktoś na pewno to wykorzysta. Gracze są zdolni do wszystkiego ale zawsze ktoś musi odpaść. Do czego posuną się kobiety pod wpływem Sebastiana? Jak tragicznie mogą zakończyć się losy kobiet które nie widzą nic zaślepione pożądaniem tego jednego? Nie brakuje szaleństwa ani przeszkód losu. Wszystko jest dograne tak aby jednej osobie było dobrze nie zważając na losy innych. Jak myślicie kto to taki? W jakim celu kobiety tak uparcie grają w grę która może zakończyć się bardzo źle? Bardzo lubię pióro autorki. Nigdy nie zawiodłam się na jej książkach. Ma bardzo dobre pomysły i świetne przenosi na kartki to co siedzi głęboko w jej głowie.

Recenzja: Gypsy_Girl_Recenzuje , Pańczyk Ewelina

O bosze, bosze, bosze.....Niebezpieczne związki. Kocham tak bardzo. Nie wiem czy autorka o tym wie, ale powieść Pierr'a Choderlos de Laclos jest jedną z moich ulubionych. A jej ekranizacje z 1988 i 1999 roku należą do moich ulubionych filmów. Zaraz się przekonamy, czy Augusta stanęła na wysokości zadania i sprostała moim wymaganiom. Izabela, Cecylia, Marianna oraz Sebastian. One trzy. On jeden. Tę czwórkę połączy GRA. Skomplikowana, brutalna, pełna niedozwolonych chwytów gra. Kto zostanie jej zwycięzcą? A kto odpadnie w przedbiegach? Wszystkiego dowiecie się sięgając po Grę. Intrygi, intrygi, intrygi. Tak w skrócie mogę wam opisać tę książkę. Augusta wie jak pociągać za sznurki i robi to z niebywałą klasą. Chyba zacznę od bohaterów. Pierwszy raz żadnego nie polubiłam. Ani jedna osoba, która znajduje się w ,,profanacji" Augusty nie wzbudziła mojej sympatii. Nawet nie będę pisać o głównych bohaterach, gdyż szkoda mojego i waszego czasu. Szanujmy go. Chociaż zaciekawiła mnie postać Izabeli. Wyrachowana, perfidna, ale z klasą, której wiele osób może jej zazdrościć. Nie boję się napisać, że jest najgorsza ze wszystkich bohaterów. Jednak pomimo tego wszystkiego jestem zauroczona tą pozycją. Emocje, intrygi, dramaty. Wszystko to co ,,mnie kręci". Wszystko to spowodowało, że nie mogłam się od niej oderwać. I pomimo tego, że wiedziałam jak powinna zakończyć się ta historia, to jednak czytałam ją z wypiekami na twarzy. Przewracałam kartki z szybkością światłą, tylko po to, by dowiedzieć się jak to wszystko się zakończy. Kto dobiegnie do mety na pierwszym miejscu. Połączenie klasyki i nowoczesności. Gdyby to było mieszkanie to wyszłabym i nawet nie oglądałabym się za siebie. Za to w literaturze? Kocham to. Wiem, że fani klasyki mogą uznać to za profanację, ale nie wstydzę się powiedzieć, że dla mnie to był strzał w dziesiątkę. Mogę powiedzieć to głośno: Woow, jakie to było dobre. Chcę więcej. Jak dla mnie Augusta powinna sprofanować coś z naszej literatury...hmmm...Wokulski z ajfonem i Izabella na Tinderze, to by było coś. Jednak za daleko dobiegłam już od książki. Ta historia pełna manipulacji, wzajemnych oskarżeń oraz kłamstw jest dopracowana w najdrobniejszych szczegółach. Czytając ją jak na dłoni widać jak ludzie są zepsuci. Jak interesuje ich tylko własne szczęście i, że po trupach do celu jest tu nadzwyczaj trafne. Zaraz się pewnie pojawią głosy, że Augusta poszła na skróty, gdyż przeniosła tylko akcje książki do współczesnego świata. Tak zrobiła to. I mam wrażenie, że było to piekielnie trudne. Bo życie ponad 200 lat temu diametralnie różniło się od życia teraz. Poza tym....a co ja wam będę pisać. Przeczytajcie sami. Czy polecam? Tak, tak, tak. Mnie Augusta zaintrygowała, kupiła, a na koniec zostawiła usatysfakcjonowaną. To książka, która pobudza zmysły sprawia, że słowo rozkosz nabiera innego znaczenia. Jeżeli poszukujecie książki, gdzie miłosne intrygi to chleb powszedni to trafiliście idealnie. Manipulacje, egoizm, brutalność, kłamstwa i intrygi to tylko wierzchołek góry lodowej. Im dalej, tym więcej, tym lepiej. Im bardziej będziecie zagłębiać się w książkę, tym bardziej was ona pochłonie. Ja z chęcią podjęłam tę bezpardonową grę. A ty dołączysz?

Recenzja: kaktus_love_book, Kwiatkowska Kornelia

Sebastian, Izabela, Marianna i Cecylia to czworo ludzi, którzy zostają połączeni w jednej grze, lecz postronne osoby też nieświadomie wezmą w tym udział. Gra, którą zapoczątkowała Izabela z Sebastianem. Doskonały aktor z głównego bohatera, którego zadaniem jest uwiedzenie i zaciągnięcie do łóżka Marianny i Cecylii, a nagrodą ma być Izabela. Wspaniały łowca i cierpliwy rozgrywający. Sytuowany majętny i kulturalny, mimo braku powalającej urody doskonale brnie do celu. Nikomu nie przyszło się zastanowić, czy aby to wszystko nie toczy się o zbyt wysoką stawkę. Rozgrywka będzie miała odbicie wielkim echem z wydźwiękiem, który tak szybko nie ucichnie. Konsekwencje będą bolesne, brutalne i przyniosą skutki, z którymi każde poradzi sobie inaczej. Jedni się poddadzą, inni przyjmą je takimi jakie będą i zawalczą o każdy kolejny dzień. Zwykły zakład, erotyczna gra, zabawa uczuciami. W każdej grze może być wyłącznie jeden wygrany. Kto wygra? Kogo pokona z kretesem? Bardzo doskonale rozwinięte i wyrafinowane słownictwo, niekiedy połączone z wulgarnym językiem. Podzielone postrzeganie z czterech perspektyw, dzięki czemu historię poznajemy z każdej ze stron. Akcja tocząca się miedzy Paryżem a zamkiem na wiosce należącym do ciotki Sebastiana. Wciągająca, urzekająca a potem powalająca z nóg. Ciężko będzie znaleźć godnego następcę tej książki. Przed przeczytaniem radzę się głęboko zastanowić, bo później nie będziecie jej tak samo postrzegać. Bardzo pozytywnie przeze mnie przyjęta z zakończeniem, którego w żaden sposób nie można przewidzieć. Cała gama emocji ukryta w tych kartkach. Polecam premierową książkę

Recenzja: Literaci świat Cyrysi, Krystyna Meszka

Ocena: 8/10 Pożądanie, którego nie da się powstrzymać i pokrętne intrygi w brawurowej powieści opartej na klasyce romansu! Sebastian, Izabela, Marianna i Cecylia. Jedyny mężczyzna w tym gronie ― cyniczny, wyrachowany, bezwzględny. Kocha tylko jedną osobę na świecie ― siebie samego. Trzy kobiety ― różne pod niemal każdym względem: wieku, pozycji społecznej, doświadczenia. Ich losy splotą się w skomplikowany węzeł. Tę czwórkę połączy gra. Miłosna i równocześnie brutalna, pozbawiona reguł, za to pełna ostrych fauli. Zdawać by się mogło, że pierwsi odpadną z niej początkujący gracze, lecz los bywa przewrotny. Pewne jest jedno: wszyscy wezmą udział w rozgrywce na śmierć i życie. Kto zostanie na planszy? Gra to fanfic oparty na motywach znanej, wielokrotnie przenoszonej na ekran powieści Pierre’a Choderlosa de Laclos Niebezpieczne związki. Profanacja? Szaleństwo? Herezja? Ależ tak! Te słowa pasują idealnie także do bohaterów opisanych przez Augustę Docher. Czy odważysz się zagłębić w ten świat razem z nimi? Tylko uważaj ― Gra, jak to gra, potrafi wciągnąć i uzależnić! [opis wydawcy] Augusta Docher — pseudonim Beaty Majewskiej, polskiej pisarki, autorki kilkunastu poczytnych powieści z gatunku literatury obyczajowej, romansowej i młodzieżowej. Debiutowała powieścią ''Eperu'', która szybko zyskała uznanie czytelników. Na koncie ma m.in. książki: ''Konkurs na żonę'', ''Bilet do szczęścia'', ''Zdążyć z miłością'', ''Anatomia uległości'', ''Płatki wspomnień'', ''Kryształowe serca'', ''Cała ja'', ''Najlepszy powód, by żyć'', ''Wiele powodów, by wrócić'', ''Zastępcza miłość'' oraz ''Rozdroża''. Prywatnie: kocha swoją rodzinę, czarnego psa, dom na wsi, podróże i dobrą lekturę ''Gra'' Augusty Docher stanowi drugi tom serii „Z klas[yk]ą w łóżku”. Pierwsza część ''Rozdroża'' to fanfiction „Dziwnych losów Jane Eyre” Charlotte Brontë, a tym razem mamy do czynienia z powieścią opartą na motywach ''Niebezpiecznych związków'' Pierre’a Choderlosa de Laclos. W planach jest jeszcze trzecia odsłona cyklu zatytułowana ''Kochanek''. Na wstępie od razu przyznam się, że nie przepadam za literaturą klasyczną. Podchodzę do niej niczym przysłowiowy pies do jeża. Niemniej jednak w przypadku niniejszej publikacji postanowiłam zrobić wyjątek, ponieważ znam większą część twórczości autorki i bardzo pozytywnie ją oceniam. Dlatego zdecydowałam się przełamać swój wewnętrzny opór i stanąć twarzą w twarz z tym, co budzi moją niechęć. Teraz, po zakończonej lekturze śmiało mogę napisać, że nie taki diabeł straszny, jak go malują. Fabuła obraca się wokół trzech kobiet: Isabelle Merteuil, Cecylii Volanges, Marianny de Tourvel oraz głównego protagonisty, Sebastiana Valmonta. Cała czwórka wikła się w skomplikowaną relację, pełną intryg, nieczystych zagrań, zazdrości, zdrad, afer, raniących słów i nieszczęśliwych wydarzeń. ''Zasady były proste: pan Valmont miał się przespać z panią Marianną i Cecylią Volanges, a w zamian za to pani miała przespać się z nim.'' Kto wyjdzie zwycięsko z tej konfrontacji hipokryzji i wrażliwości? Czy istnieją jakieś granice zabawy czyimś kosztem? Do czego może doprowadzić igranie z cudzymi uczuciami? Przekonajcie się sami. Napisane powieści na kanwie kultowego XVIII-wiecznego dzieła Chaderlosa de Laclos w nowoczesnej i niestandardowej odsłonie jest z pewnością niezwykle trudnym i wymagającym wyzwaniem. Wprawdzie nie czytałam tego klasyku, dlatego nie zamierzam porównywać czy też szukać jakiś różnic między tymi dwiema wersjami. Mimo to uważam, że autorka spisała się na medal, serwując wyrafinowaną ucztę okraszoną sporą dawką kontrowersyjnych smaczków oraz całą masą niespodzianek. Nie spodziewałam się aż takich fajerwerków. Największym atutem tej historii są ciekawie wykreowane postacie, wśród których trudno znaleźć wzorce do naśladowania. Są idealni w swojej nieidealności. Każdy z nich jest swojego rodzaju indywidualnością. Każdy ma inny charakter i sposób bycia. Dzięki temu książka nabiera zupełnie innego wymiaru i kształtu. Nie ukrywam, że ciężko było tu kogokolwiek polubić. Odrobinę sympatii poczułam jedynie do nieatrakcyjnej, nieśmiałej Marianny – pisarki o ponadprzeciętnej wrażliwości, która nieświadomie stała się ofiarą cudzych knowań. W efekcie doszło do nieprzewidzianych zdarzeń. Jakich? Nie zdradzę nic więcej. Natomiast pozostali bohaterowie swoim nagannym zachowaniem podnosili moje ciśnienie lepiej niż kawa. Pierwsze miejsce należy się bezsprzecznie diabolicznej Isabelle Merteuil. Ta kobieta nie cofnie się przed żadną podłością. Równie bezduszny jest Sebastian Valmont. Niczym pyton oplata swoją zdobycz, następnie dusi i miażdży. Denerwowała mnie także Cecylia Volanges - naiwna i głupiutka piętnastolatka, która na własne życzenie, popadła w poważne tarapaty. Nastawcie się na niekontrolowaną jazdę bez hamulców. Jak na romans przystało, pojawia się tu kilka pikantnych scen, które nie tylko pobudzają zmysły i wyobraźnię czytelnika, ale przede wszystkim skłaniają do refleksji nad słabością i grzesznością człowieka oraz pokazują, że miłości nie powinno się marnować. To ona nadaje sens, znaczenie i wartość ludzkiemu życiu. Bez niej tak naprawdę nie mamy nic i jesteśmy niczym. Dlatego nie bądźmy ślepi i głusi na głos własnego serca, bo można stracić szansę na szczęście. Krótko mówiąc, będzie wybuchowo i dramatycznie. Na uwagę zasługuje również niezwykle przystępny i dopracowany w najdrobniejszych szczegółach styl pisania autorki. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie z różnych punktów widzenia, dzięki czemu mamy szersze spojrzenie na całokształt sytuacji, w której znalazły się kluczowe jednostki. Warto dodać także, że mimo całej współczesnej otoczki odczuwalny jest wyjątkowy klimat dawnych czasów. Jeśli zaś chodzi o akcję, toczy się wartko, obfitując w nieprzewidziane incydenty. Nie ma mowy o jakiejkolwiek nudzie. Jedynie zakończenie nie przypadło mi do gustu, ponieważ liczyłam, że do samego końca atmosfera będzie smutna i ponura. Tymczasem mamy happy end, który jakoś mnie nie zachwycił. Ale to już kwestia indywidualnych upodobań. Podsumowując: To mocna, uniwersalna i ponadczasowa powieść o manipulacji, zazdrości i pochopnych decyzjach, za które trzeba czasem zapłacić najwyższą cenę. To także doskonały punkt wyjścia do rozważań nad kondycją ludzką w świecie przesiąkniętym złem. Bez zbędnych ozdobników, upiększeń i moralizatorstwa pokazuje destrukcyjną siłę miłości, zdziera maski i odsłania najgorsze prawdy o nas, jak również przestrzega przed przed negatywnymi konsekwencjami swoich poczynań. Ta książka z całą pewnością poruszy każdego. Jesteście gotowi rozpocząć tę GRĘ?

Recenzja: agnieszka.rybska,

Recenzja patronatu Życie w świecie elit bywa niełatwe, ciągle intrygi, domysły i podchody. Nikt tu nie jest idealny, lecz każdy ma swoje pragnienia. On jest jeden, one są trzy... Jesteście gotowi na grę której przebieg Was zaskoczy? Ta książka mnie naprawdę zszokowała. Pokazała do czego zdolny jest człowiek, gdy pragnienie staje się najważniejsze. Sebastian to dojrzały mężczyzna, który nie jest nad wyraz przystojny, lecz jednak ma coś takiego w sobie, że przyciąga płeć przeciwną. Marianna to urocza kobieta, pisarka, która ma dużo starszego męża. Cecylia to niedoświadczona nastolatka, zakochana w młodzieńcu nie ze swoich sfer, więc jej miłość jest zakazana. Isabella to dojrzała kobieta, która zna swoją wartość, kocha mężczyzn i nie zna odmowy. Te 3 z pozoru różne panie, nie mające ze sobą nic wspólnego złączy Sebastian! To on zacznie z nimi grę... namiętną, brutalną i pełną intryg, które zaczną wymykać się spod kontroli! Tutaj nie znajdziecie lekkiego romansu, lecz opowieść o tym jak kończy się igranie z uczuciami! Logo Blonderki oraz moją rekomendację znajdziecie na tylnej okładce książki

Recenzja: http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/, Weronika Tomala

"Gra" - Augusta Docher. Z klas(yk)ą w łóżku, czyli nowe Niebezpieczne związki. Jakiś czas temu miała miejsce premiera pierwszego tomu cyklu Z klasyką w łóżku autorstwa Augusty Docher, która otworzyła mi oczy na jedną z literackich perełek przeszłości, a która przy tym dostarczyła mi dobrej rozrywki. Nie wahałam się więc przy okazji zapowiedzi drugiego tomu, co więcej, podeszłam do niego z ogromną dozą oczekiwań. „Gra” bowiem, to historia na motywach Niebezpiecznych związków Pierre’a Choderlos de Laclos, czyli powieści epistolarnej wydanej w 1782 w Paryżu. I choć sugestywna okładka zdradza klimat treści, nasączonej kontrowersją i namiętnością, nie radzę traktować jej jak zwyczajnego erotyka, których na rynku pełno. To, co przygotowała autorka dla swoich czytelników, to prawdziwa bomba emocji, nieprzewidywalności i wrażeń. ZARYS FABUŁY Izabela, Marianna i Cecylia. Zupełnie różne pod względem wieku, osobowości czy wychowania. Coś jednak je łączy. Sebastian. Mężczyzna, który z każdą z nich ma coś wspólnego. Kiedy Izabela odkrywa, że rodzice młodziutkiej Cecylii chcą ją wydać za mąż za o wiele starszego, jej byłego męża, postanawia uknuć plan, w który wciąga dawnego kochanka, Sebastiana, na którym wciąż poniekąd jej zależy. Namawia go do uwiedzenia Cecylii i wykorzystania jej niewinności. Nie przewiduje jednak tego, że młodziutka dziewczyna, która zasmakuje zakazanego owocu, może chcieć więcej i że Sebastian niekoniecznie będzie chciał się wycofać. Sęk jednak w tym, że w całej tej relacji jest jeszcze Marianna, bardzo skromna, na pozór nudna, choć fascynująca Sebastiana mężatka, która z czasem odkrywa w sobie nieszczęśliwą miłość. Pomiędzy całą tą czwórką rozpoczyna się gra. Gra pozorów, namiętności, wyścig, w którym nie wszyscy mogą okazać się zwycięzcami. Wręcz przeciwnie, zdaje się, że ci najsilniejsi mogą przez przypadek wyeliminować się sami. TRZY KOBIETY… Ufff… co to była za historia! Pełna intryg, niedorzeczności, fałszu, dwulicowości, na czele z bohaterami, których trudno oceniać w kategoriach sympatii. A jednak, gdyby nie ich wyprute z moralności zachowanie, nie byłoby tak zawiłej, wciągającej i oryginalnej fabuły, która absolutnie mnie zachwyciła. Paradoks? Nic dziwnego, w końcu takie fundujące całą paletę wrażeń smaczki potrafią kupić nasze zainteresowanie. Izabela to wyrachowana i zdeprawowana manipulantka, która na każdym kroku knuje jakiś plan mający na celu zniszczyć drugiego człowieka. Nieszczęśliwa w miłości, bawi się uczuciami innych, a że potrafi grać i kupować zaufanie innych, ludzie często tańczą tak, jak ona im zaśpiewa. I fatalnie na tym wychodzą. Cecylia to nieszczęśliwa nastolatka, która ze względu na rodzinne problemy majątkowe ma zostać wydana za mąż za bogatego, ale o wiele starszego i nieatrakcyjnego mężczyznę. Zakochana w innym chłopaku szuka wsparcia u fałszywej Izabeli nie przeczuwając jej złych intencji. Kiedy na horyzoncie nieprzypadkowo zjawia się mający ją uwieść Sebastian, Cecylia daje się zmanipulować. A przy tym odkrywa w sobie pragnienia, o których dotąd nie miała pojęcia. Na ich tle zdecydowanie wyróżnia się Marianna, cicha, spokojna, nudna, typowa cnotka. Lękliwa i niezdolna do chwili zapomnienia u boku człowieka, który budzi w niej niewłaściwe uczucia. Czy taka pozostanie? I czy Sebastian, który niewątpliwie coś do niej czuje, da jej spokój? … I ON JEDEN Jest zatem i on. Jeden, za to bardzo obrotny kogut w tym całym kurniku prężących się niosek. Przyjaźniący się z Izabelą, sprytny, dwulicowy, choć dający się podpuścić. Kochanek, który lubi wykorzystywać ulegające mu dziewczyny i wie jak to zrobić, by szybko o nim nie zapomniały. A zarazem człowiek, który w tej całej grze obejmując pozycję wiodącego, zaczyna się gubić. Nieidealny pod względem wyglądu, a jednak mający w sobie to coś. Jedno jest pewne, trzeba na niego uważać. NA MOTYWACH KLASYKI Jeszcze nigdy tak bardzo nie rozpisałam się na temat samych bohaterów, ale nie w sposób potraktować ich jednym, lakonicznym zdaniem. Z taką gamą budzących cały szereg wrażeń postaci nie miałam do czynienia już dawno. Wiarygodne, momentami męczące, nieprawdopodobnie zepsute i nieprzewidywalne osobowości. Brawo dla autorki. Dzięki niej Niebezpieczne związki nabrały nowego życia, świeżości i kolejny raz mogły dumnie stanąć w świetle przysłowiowych reflektorów. „Gra” to historia o ludzkich pragnieniach, o ślepej wierze w intencje drugiego człowieka, ale przede wszystkim o zgubnej sztuce manipulacji i umiejętności wykorzystywania czyjegoś zaufania. Miłość tutaj ukazana na pewno jest pikantna, ale ma wiele oblicz, spośród których dominuje to fałszywe. Tutaj nie ma zasad, nie ma schematów, dlatego też całość czyta się z zapartym tchem. Tym większa gratka z nieprzewidywalności treści dla tych, którzy nie znają historii spisanej ręką Pierre’a Choderlos de Laclos i tym większe zainteresowanie zakończeniem dla tych, którzy mieli okazję czytać czy oglądać na ekranie Niebezpieczne związki. Nie w każdej kwestii przytaknęła Augusta Docher oryginałowi. TŁO Sam początek powieści sprawił mi lekką trudność, ale problemy szybko minęły. Towarzyszyło mi jednak poczucie aury wyniosłości i przeszłości, może na wskutek kwestii prób aranżowania małżeństwa czy niecodziennych, dystyngowanych imion, co w kontraście ze wzmianką o telefonie komórkowym czy Facebooku sprowadzało mnie na ziemię. Książka ma zatem swój wyjątkowy klimat, choć nie on jeden czyni ją niepowtarzalną. Wierzę, że pisanie tej historii, jak twierdzi sama autorka, wymęczyło ją emocjonalnie, za to efekt jest rewelacyjny i na pewno warto było tak się poświęcić. DLA KOGO? Książka, o której mogłabym pisać jeszcze bardzo długo. Doskonały materiał do debaty, ze względu na kontrowersyjny temat, paletę budzących skrajne emocje bohaterów i na odwołanie do Niebezpiecznych związków. A to tylko nieliczne powody, dla których warto po powieść sięgnąć. Oryginalna, absorbująca, nietuzinkowa, jedna z ciekawszych, jakie miałam okazję czytać. Dla wielbicielek romansów i na pewno dla tych, którzy od podobnych stronią. To jest coś zupełnie innego. Więc nie czekajcie, tylko przekonajcie się sami.

Recenzja: https://www.instagram.com/wioletreaderbooks/, Wioleta Kuflewska

specjalnie dla Was, przedpremierowa recenzja książki, która mnie zaskoczyła i wciągnęła niczym tornado. „Przed czym Was ostrzegam ? Przed trucizną sączącą się z każdej strony, przed nieprawością i złem.” Tak autorka wprowadza nas w swoją książkę. Co to oznacza ? Co znów wyczarowała dla nas Augusta Docher ? Czwórka graczy, każdy ma inny cel. Kto mówi prawdę, a kto kłamie ? Ulegnij pokusie i wejdź do świata, który rządzi się swoimi prawami. W którym dominuje władza, pycha oraz intryga. Dowiedz się, kto zyska Twoją sympatię, a kto od początku będzie Twoim wrogiem... „Obojętność nie wystarczy, by rozmyślać nad strategią dotarcia do jej zamkniętego na cztery spusty i kłódkę serduszka.” Czterech bohaterów, którzy są w różnych sytuacjach i położeniach. Są w różnym wieku, ale wszyscy mają jakieś tajemnice i kłamstwa w rękawie. Gra toczy się o to, kto uzyska największą przewagę i zgarnie całą pulę. Trzy kobiety i jeden mężczyzna. Wszyscy inni, a jednak tacy sami. Coś ich łączy, ale co ? Sebastian jest jedynym samcem w tej grupie, miły choć nieprzewidywalny, uroczy, choć bije z niego chęć władania wszystkim. Czy on jest tym, który kłamie czy on jako jedyny mówi prawdę ? „To fikcja. Nic co istnieje naprawdę.” Marianna, Cecylia i Izabela trzy kobiety w różnym wieku, z różnymi priorytetami, ale łączy je jedna cecha. Nie są odporne i wszystkie trzy złamią przekroczą swoje granice. Każda z nich inna, każda z nich skończy inaczej, ale każda opowie swoją historię. Intryga, która pochłania czytelnika, gra, która może okazać się zabójcza - zdecydujesz się podjąć wyzwanie i zagrać czy zrezygnujesz na wejściu ? Muszę przyznać się bez bicia, nie gustuję w takich gatunkach, ale pewnie myślicie, co mnie skłoniło do lektury, a co więcej do patronatu ? Ciekawość i ryzyko. Jestem ciekawa nowych smaków, a to zdecydowanie jest nowy, smaczny kąsek, różniący się od innych. Trochę klasyki, trochę nowoczesności. Mieszanka dwóch odległych nurtów, które wykonują tu świetną robotę i wciągają w otchłań zagadek, ale również irytacji. Bo nie obejdzie się bez oceny bohaterów, ale nie będzie to ocena dobra, lecz sprawiedliwa. Ciekawy zabieg zastosowany przez autorkę, to także czterech narratorów, cztery punkt widzenia, więc wiemy, co siedzi w głowie każdego z nich i jakie przesłanki kierują nimi. Druga rzecz, poza opisem, która przyciąga wzrok to okładka. Okładka, która elektryzuje oraz przykuwa uwagę swoim seksapilem i wytrawnością. Idealnie wkomponowuje się w treści zawarte w książce. Myślę że jest to tytuł idealny, aby odpocząć od ciężkich erotyków, mafiosów, a zagłębić się trochę w klasyczną ucztę zmysłów, wykwintną rozkosz, ale czy na pewno wszystko skończy się szczęśliwie ? Kto odniesie w tej grze zwycięstwo, a kto poniesie dotkliwą porażkę ? Przekonaj się sam. Tytuł zaskakujący, wciągający i zdecydowanie różniący się od innym. Pozytywne zaskoczenie tego lata!