10 lekcji jogi. Jamy i nijamy w codziennym życiu (ebook) (audiobook) (audiobook)

Recenzja: swiatairi.blogspot.com, Marta Tomczak

10 lekcji jogi” to pozycja zarazem dla osób chcących praktykować jogę jak i chcących ją (swoją praktykę) pogłębić, ale także osób szukających życiowych drogowskazów. Zaliczacie się do któreś z tych grup? Ciekawi publikacji? A może nie zaliczacie się do żadnej z nich, ale z jakiegoś powodu tytuł bądź wygląd książki Was pociąga? Zapraszam do dalszej części recenzji i poznania bliżej co w tym dziele się znajduje. Zabierając się do lektury nie byłam pewna czego mogę się spodziewać. Nie czytałam opisów… poszłam za instynktem/intuicją i nie żałuję. Książka zaciekawia okładką, może (niektórych) zainteresować tytułem, ale to treść jest najważniejsza. Nie nastawiałam się na nic i pewnie dlatego urzekło mnie to co tu znalazłam. Treść podzielono na dwie części: 1. Jamy, 2. Nijamy. Łącznie około 120 stron tekstu. Nie jest to więc ogromna pozycja, ale zawiera bardzo ciekawe informacje bez zbytniego „owijania w bawełnę” czy „lania wody” 😉. Czcionka czytelna. Przyjemny sposób przekazywania informacji. Wydawnictwo Helion, Sensus. Copyright z 2019 r. Pozycja jest swego rodzajem komentarzem do „Jogasutr” Patandżalego. Punktem wyjścia są jamy, nijamy i doświadczenia autorki. W książce wspomina się m.in. porozumienie bez przemocy (o którym pisałam już na blogu) i bardzo mnie cieszy nawiązanie do jego założeń. Autorka także nadmienia poglądy różnych osób np. Macieja Bennewicza. + temat, lekkie pióro, daje do myślenia - (jak miałabym coś koniecznie wskazać) użycie pojęć w tytule - jamy i nijamy może zniechęcić część potencjalnych czytelników, którzy mogliby wynieść coś pozytywnego z lektury Jestem bardzo zadowolona z lektury. Książka pomogła mi przyjrzeć się moim własnym zachowaniom. Może ona pomóc pogłębić praktykę jogi czy po prostu być lepszym człowiekiem. Pozycja może także być jednym z czynników pomagającym by przejść od ‘robienia jogi’ do jej praktykowania. Reasumując jest to ciekawa pozycja, mogąca zainteresować różnych odbiorców.

Recenzja: Coaching w Spódnicy, Katarzyna Domańska

JAK UNIKNĄĆ CIERPIENIA? 10 LEKCJI MASZ WSZYSTKO, czego potrzebujesz. Jesteś w najlepszym dla siebie ciele. W najlepszym momencie życia. W najlepszych okolicznościach. Wśród najlepszych ludzi. Nie marudż. Nie narzekaj. Nie popędzaj siebie ani rzeczywistości. Uśmiechnij się. Kiedy Elizabeth znalazła swojego guru na Bali, ten polecił jej, by się uśmiechała. Nie, że w ogóle, w życiu, ale w czasie medytacji. Miała codziennie siedzieć i się uśmiechać. Pół godziny. Godzinę. Bohaterka Jedz, módl się i kochaj (w filmie gra ją Julia Roberts — specjalistka od szerokiego uśmiechu) posłuchała. Jeśli znasz książkę albo film, to wiesz, o co chodzi, ale i tak przypomnę — Elizabeth przyjechała na Bali w totalnej rozsypce po tym, jak zrujnowała sobie życie. Rozwiodła się z mężem, straciła sporą część majątku i poczucie stabilizacji. Wyruszyła w podróż, by zbudować coś na nowo, i jest tak zdesperowana, że siedzi i się uśmiecha. Dlaczego musimy szukać powodów do uśmiechu? Nie musimy. Pewnie są ludzie bardziej i mniej pogodni z natury. Ci od szklanki w połowie pustej i w połowie pełnej. Generalnie jednak większości z nas nie jest specjalnie wesoło. Przyczyna jest podobno atawistyczna. Nasz mózg przystosowany jest do znajdowania zagrożeń tam, gdzie ich nie ma, i węszenia kłopotów tam, gdzie do nich naprawdę daleko. Na wszelki wypadek. Bo lepiej przestraszyć się szelestu w krzakach i uciec, niż zignorować pytona i dać się zjeść w kwiecie wieku, czyli w wieku reprodukcyjnym, ważnym dla przetrwania gatunku. Lepiej bać się każdej burzy, niż zginąć od jednego pioruna. To fragment siódmej – z dziesięciu – lekcji napisanych przez Agnieszkę Passendorfer na podstawie jogasutr Patandżaliego. Książka pt.: „10 lekcji jogi. Jamy i nijamy w codziennym życiu” jest pewnego rodzaju komentarzem do tych jogasutr – czyli zbioru krótkich zdań na temat jogi. W tych zdaniach, które powstały na przełomie IV i V wieku naszej ery nie chodzi o moralizowanie czy nakazy. To raczej katalog zasad prowadzących do szczęścia i sposobów na unikanie cierpienia (takie jak np. zadowolenie-uśmiech, umiar, czystość, samopoznanie, poddanie się Bogu). Są one niezwykle przydatne w trudnych momentach życia: gdy jesteśmy zagubieni, doświadczamy kryzysu czy bólu. Są sposobami na lepsze i szczęśliwsze życie.

Recenzja: Joga-Joga.pl,

Wielu czytelników rozmiłowanych w literaturze jogicznej z pewnością czekało na taką książkę! Autorka odpowiada w niej na pytanie, które często rodzi się w umysłach entuzjastów jogi - W jakim stopniu Jamy i Njamy spisane przez Patandżalego w Jogasutrach wiele wieków temu, w "swoistej biblii joginów" mogą być przydatne nam współczesnym? Jak stosować Jamy - uniwersalne zakazy moralne oraz nakazy - Nijamy - praktyki osobiste i duchowe. Jak to uprościć, zrozumieć i jak to "przełożyć na nasze" ? Czy jest możliwe, aby to co było spisywane wieki temu jako pewnego rodzaju wzorzec postępowania, było do użytku w naszym zwariowanym świecie? Czy pomiędzy pracą, domem i kredytem naprawdę znajdziemy czas na samopoznanie? Na znalezienie spójności wewnętrznej i zewnętrznej, jedności ze światem i wyznawanym Bogiem? Książka jest bardzo osobista, kobieca i szczera. Wspaniale się ją czyta, dzięki lekkiej, inteligentnej narracji. Autorka nic nie komplikuje, nie "mądrzy" się w komentarzach do antycznych strof, skupia się głównie na opisie codziennych sytuacji, które mogą dotyczyć każdego z nas. Super pomysłem, bardzo pomocnym w indywidualnym podsumowaniu i zrozumieniu każdej z poruszanych kwestii, jest sugestia autorki aby odpowiedzieć sobie szczerze (!) na kilka pytań podsumowujących każdy rozdział. Polecamy! Jamy to pięć uniwersalnych zakazów moralnych: – niekrzywdzenie, nieużywanie przemocy (ahimsa), – prawdomówność (satya), – niedopuszczanie się kradzieży (asteya), – nietrwonienie energii (brahmaciarja), – wolność od chciwości, (aparigraha). Nijama to nie tylko praktyki osobiste, lecz również duchowe: – czystość (śaucza), – zadowolenie (santosa), – - - umiar, siła, zapał (tapas), – samopoznanie (swadhjaja), – poddanie jaźni Bogu (iśwara-pranidhana). Agnieszka Passendorfer - tata (reżyser) chciał, żeby została konserwatorem zabytków. Mama (dekorator wnętrz) chciała, żeby została kimkolwiek, byle z dyplomem. Babcia (krawcowa) chciała, żeby została dobrą żoną i gospodynią domową. No więc prawie dostała się na Akademię Sztuk Pięknych. Prawie skończyła Filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Była (i jest) dobrą żoną i raz usmażyła nawet konfitury z truskawek, ale spleśniały, zanim zdążyła sprawdzić, czy babcia byłaby z niej zadowolona. W końcu poszła swoją drogą. Pisze. I czyta to, co inni piszą. Książki, artykuły, blogi. Chodzi na jogę i uczy jogi. Jeździ konno, kręci hummus, pije kawę, kocha swoje dzieci - dorosłego syna i niedorosłą córkę. Reżyseruje, dekoruje, szyje swoje życie po swojemu. I radzi, by inni robili tak samo. Agnieszka Passendorfer praktykuje jogę od 1993 roku, czyli ponad ćwierć wieku. Uczy od 2010. Głównie w Yoga Republic. Poza tym pisze. Do Magazynu Joga, którego jest redaktor naczelną, na bloga agapejoga.pl i książki - pierwszą, „13 lekcji jogi” wydała w 2016 roku.

Recenzja: QulturaSlowa, Justyna Gul

Wokół jogi, umiejscowionej blisko wschodnich filozofii i medycyny, narosło mnóstwo mitów. Wszystkie one wynikają z niewiedzy, tylko tym można bowiem tłumaczyć uznawanie jogi za zagrożenie dla religii chrześcijańskiej, czy ograniczanie jej rozumienia wyłącznie do popularnych sekwencji jogi, jak na przykład Pocałunek Słońca. Czym zatem naprawdę jest ta jedna z najstarszych tradycji samodoskonalenia i wewnętrznego rozwoju? Jak należy ją rozumieć i jak według niej żyć? Na te pytania odpowiada Agnieszka Passendorfer w książce pt. „10 lekcji jogi. Jamy i nijamy w codziennym życiu”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Sensus pozycja to nie tylko droga do zdobycia / uzupełnienia wiedzy na temat jogi czy też okazja do krążących na jej temat plotek, ale również wspaniała inspiracja do zmiany swojego życia, do osiągnięcia stanu, w który być liczy się bardziej, niż mieć. Po książkę sięgnąć mogą zarówno osoby, które praktykują jogę, ale także osoby, które dotąd mylnie interpretowały jej znaczenie. Lektura pozwala otworzyć się na nowe, pozwala zatrzymać się w biegu i z dystansu spojrzeć na świat, wyciszyć siebie i swoje pragnienia, po prostu trwać… Książka składa się z dwóch części (pierwsza - Jamy oraz druga – Nijamy), z których każda zawiera lekcje zakończone pytaniami, skłaniającymi nas do refleksji nad sobą i naszym funkcjonowaniem. Autorka rozpoczyna od tematu niekrzywdzenia, który obejmuje zarówno przemoc fizyczną, jak i psychiczną. Kolejno czytamy również niekłamaniu, czyli szczerości zarówno wobec siebie, jak i innych, niekradzeniu (tu zastanawiać się będziemy jak się wzbogacić nie okradając innych), nietrwonieniu energii, czyli szacunku do swoich zasobów (poznamy termin „brahmacarya”, czyli jedność z Bogiem) oraz o wolności od chciwości, poczynając od wolności od pożądania przedmiotów do odporności na głosy innych ludzi, że musisz mieć więcej. W drugiej części książki autorka zachęca nas do przemyśleń na takie tematy, jak czystość, objawiająca się dbaniem o swoje ciało (również o porządek w głowie) jak i otoczenie; zadowolenie, czyli przekonanie, że jesteśmy w najlepszym momencie swojego życia i mamy wszystko, co jest nam potrzebne. Dotkniemy również kwestii umiaru, siły i konsekwencji, które powinny nam towarzyszyć każdego dnia już od momentu wstania. Przyglądać będziemy się też sobie przy okazji lekcji o samopoznaniu, zaś ostatnia lekcja pozwoli nam wyluzować i …poddać się Bogu. Lektura „10 lekcji jogi” nie jest łatwą, bowiem zmierzyć się musimy nie tylko z nowa dla nas terminologią, ale umieszczone na końcu każdej lekcji pytania zmuszają nas do zmierzenia się z prawdą o sobie i otaczającej nas rzeczywistości. Jednak z każdą lekcją odczujemy, że jesteśmy bliżej poznania tajemnicy prawdziwego szczęścia, bliżej poznania siebie. Dlatego też nie warto łapczywie rzucać się na książkę, lepiej ją smakować, lekcja po lekcji rozszerzając swoją świadomość i rozumiejąc, że joga nie ogranicza się wyłącznie do nauki stania na głowie, ale może sprawić, że odkryjemy w sobie wewnętrzną siłę, że odnajdziemy dla siebie miejsce w świecie…

Recenzja: Drogeria NATURA,

W czasach gdy powstała joga, około 5000 lat p. n. e., celem jej uprawiania nie było zawinięcie się w precel i stanie na rękach, ale uspokojenie umysłu, osiągnięcie spójności – wewnętrznej i zewnętrznej – a także jedność z Bogiem i szczęścia. O tym pisze Agnieszka Passendorfer w książce „10 lekcji jogi”.

Recenzja: Magazyn JOGA,

Czy wiesz jak ustawia się stopę w trójkącie? Pod kątem 30 czy 45 stopni? A palce rąk mają być złączone, czy rozczapierzone w wojowniku? Na macie musimy podejmować dużo małych i wielkich decyzji. W życiu – jeszcze więcej. Niektóre wybory są oczywiste, nad innymi trzeba się zastanowić. A gdy nie chodzi o stopę i palce, ale o miłość, życie i śmierć, warto zastanowić się dobrze, bo decyzje mogą być nieodwołalne. „10 lekcji jogi” zachęca do uważnych decyzji. Małych i dużych, bo te małe też zmieniają życie – twoje, twoich bliskich, nieznajomych ci osób czy planety. Dobrze, żeby nie były pochopne. Patandżali już wieki temu w Jogasutrach sugerował, czym się kierować, podejmując decyzje. Ja robię to samo i zachęcam, by mądrości Patandżalego stosować na co dzień. On nie miał dylematu ustawienia stóp w trójkącie, nie martwił się ociepleniem klimatu, nie zastanawiał nad estetycznością Tindera. My tak, ale… damy radę

Recenzja: Yoga & Ayurveda Magazyn,

„10 lekcji jogi” to napisana w bardzo przystępny sposób książka autorstwa nauczycielki jogi, filozofki i redaktorki – Agnieszki Passendorfer. Autorka w prosty i lekki sposób, czasami nawet bardzo zabawny, przedstawia podstawowe zagadnienia dotyczące jogi. Co ważne, podkreśla, że pierwotnie joga wcale nie miała być podstawą akrobatycznych wygibasów, ale do uspokojenia umysłu, osiągnięcia równowagi i szczęścia. Odwołuje się do Jogasutr Patandżalego, podstawowej lektury każdego jogina i stara się rozwinąć myśli zawarte w tym dziele. Książka jest świetną pozycją dla każdego współczesnego jogina – posiadacza konta na FB, pracownika korporacji, spłacającego kredyt we frankach. Brak jest w niej jednostronności i czujemy, że autorka sama rozważa pewne kwestie, stawia pytanie i nie jest w swoich opiniach zero - jedynkowa

Recenzja: www.slowlifestudio.pl/, Agnieszka Kubryn

Niedawno zapowiadałam, że w listopadzie na blogu będzie się sporo działo i że przygotowuję dla Was kilka ciekawych materiałów. Jednym z nich jest niewątpliwie seria wpisów powstałych w ramach współpracy z pewnym wydawnictwem i tak powstał cykl Miesiąc z Grupą Wydawniczą Helion. Od pewnego czasu dojrzewałam do decyzji, by zacząć ćwiczyć jogę. Dotychczas byłam zaledwie dwa razy na jodze kręgosłupa. Podobało mi się, ale... nie polubiłam jej aż tak bardzo, by regularnie praktykować. W ostatnich miesiącach coraz częściej zastanawiałam się, czy nie spróbować jeszcze raz. Zaczęłam szukać weekendów z jogą i kuchnią wegetariańską lub wegańską. Wszytko dlatego, że tak bardzo pragnęłam odpocząć, wyciszyć się i odzyskać wewnętrzny spokój. Do wyjazdu ostatecznie nie doszło, ale do tej pory nie porzuciłam myśli o jodze. I w tym okresie dostałam propozycję od Grupy Wydawniczej Helion czy nie chciałabym zapoznać się z książką "10 lekcji jogi. Jamy i nijamy w codziennym życiu". O ile pierwszy człon był bardzo zachęcający, to drugi sprawił, że zaczęłam wątpić czy ta książka jest dla mnie. Przecież nie praktykowałam jogi, nie znam się na jej filozofii. Mimo wszystko zaryzykowałam i... przyznam, że od dawna żadna książka nie wywołała we mnie aż tylu emocji. Autorką książki jest Agnieszka Passendorfer - redaktor naczelna miesięcznika "Joga", nauczycielka jogi w warszawskiej szkole Yoga Republic oraz joginka z dwudziestoletnim stażem. "10 lekcji jogi" to cienka książka (123 strony), ale moim zdaniem nie da się jej przeczytać w jeden wieczór. Przede wszystkim nie ma tam żadnych pozycji jogi, porad jak zacząć ćwiczyć czy jak zostać nauczycielem jogi. Nie jest to poradnik, inspirująca historia przemiany czy zbiór gotowych odpowiedzi. Autorka nie podaje ich nam, tylko zmusza, żebyśmy sami je znaleźli, a robi to w taki sposób, że nie jeden raz miałam ochotę odłożyć jej książkę na bok i grzecznie podziękować. Dlaczego warto więc po nią sięgnąć? A o tym, że warto dowiedziałam się w jej drugiej połowie. Jogasutry i o co chodzi w jodze? Z czym kojarzy wam się joga? Z wyciszeniem i uspokojeniem się czy może trudnymi pozycjami? Zapewne nieraz natknęliście się w mediach społecznościowych na zdjęcie jogina stojącego na głowie lub na jednej ręce. Przyznaję, że też chciałabym osiągnąć kiedyś taki poziom, sprawność i siłę, ale bardziej zależy mi na wyciszeniu. Okazuje się, że nie jest ze mną tak źle. Agnieszka Passendorfer przypomina, że celem jogi jest osiągnięcie właśnie spokoju, a także szczęścia, jedności z Bogiem i spójności wewnętrznej i zewnętrznej. Taki był także cel uprawiania jogi 5000 lat p.n.e., gdy dopiero powstawała. I o tym też jako pierwszy napisał jogin żyjący w IV-V wieku n.e., czyli Patandżali. Jego dzieło "Jogasutry" zawiera wyjaśnienie czym jest joga i zbiór kilku lekcji. Stwierdził m.in., że każdy człowiek cierpi, bo tak jest skonstruowany ludzki umysł, a ukojenie może przynieść właśnie wyciszenie i uspokojenie umysłu. Patandżali stworzył osiem elementów jogi. Agnieszka Passendorfer w swojej książce skupia się na jamach i nijamach, czyli zasadach, którymi powinien kierować się jogin w swoim życiu. Moje lekcje z "10 lekcji jogi" Nie będę wypisywać wszystkich dziesięciu lekcji, które analizuje autorka. Nie miałoby to żadnego sensu. Lepiej będzie, jeśli sami przeczytacie książkę i zapoznacie się z nimi. Chciałabym jednak podzielić się z wami tymi lekcjami, które ukryte są gdzieś między wierszami i okazały się dla mnie istotne. "Nie krzywdzimy siebie, bo tylko nieskrzywdzeni, czyli zdrowi i silni psychicznie, jesteśmy w stanie dawać." "Jogin z szacunkiem traktuje swoje ciało. Wymaga od niego tyle, na ile jest gotowe. Nie więcej, ale też nie mniej." "Czasami nie krzywdzimy, zadając ból, a nawet krzywdzimy, nie zadając bólu, na przykład swoją obojętnością lub niereagowaniem." "Żeby odkryć prawdziwą esencję świata, dobrze jest najpierw odkryć siebie przed sobą." "Czy nadal chcemy robić to, co robimy. Trwamy w niewoli przyzwyczajeń, nawyków i schematów myślowych." Dlaczego warto przeczytać tą książkę? Niekiedy czytając różne artykuły o jodze, teksty na blogach joginów czy posty w ich mediach społecznościowych, można odnieść wrażenie, że joga jest lekiem na całe zło. Jeśli chcesz żyć długo - ćwicz jogę. Chcesz być zdrowy - ćwicz jogę. Chcesz być sprawny w wieku co najmniej osiemdziesięciu lat - ćwicz jogę. Agnieszka Passendorfer sprowadza nas na ziemię - joga nie jest lekiem na wszystko. Jogini też mogą zachorować na raka, przeżyć rozwód i inne mniejsze lub większe dramaty życiowe. I cieszę się, że autorka napisała to wprost trochę obalając mit jaki krąży wokół jogi. I choć książka dotyczy jogi, to śmiało mogę stwierdzić, że warto by było, żeby przeczytały ją osoby, które nigdy nie wykonały żadnych asanów. Być może dla takich osób ta lektura okaże się nieco trudna lub nie zapałają miłością do jogi. Jednak to nie jest książka tylko o jodze. Analizowane w niej zasady postępowania przez jogina w większości są uniwersalne i dobrze by było, gdybyśmy wszyscy przypomnieli je sobie. Jeśli waszym celem jest wyciszenie, uspokojenie, podążanie własną ścieżką i zerwanie z utartymi schematami - to jest książka dla was. Jeśli cenicie sobie minimalizm, autentyczność i zamiast rzucać się na modną dietę wybieracie tą, która jest korzystniejsza dla waszego zdrowia - też przeczytajcie książkę Agnieszki Passendorfer. Początkowo może być trudno. Może okazać się, że będziecie zastanawiać się, co autorka miała na myśli i czy... naprawdę tak właśnie napisała. Moja przyjaciółka praktykująca jogę wysłuchała trochę moich narzekań, że nie wiem czy dam radę dokończyć książkę nim dobrnęłam do jej połowy. Z kolejnymi stronami przekonywałam się, że warto ją przeczytać.